எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே - கதை திரி

[Brammastram Writers]

எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே

 

[Brammastram Writers]

அத்தியாயம் 01​

​

​

கொத்மலை பிரதேசம் இரவு ஒன்பது மணியளவில் ​

​

பனிக்குளிர் ஊசியாய் உடலை துளைக்க ஊரே குளிரில் முடங்கி கிடக்க நிலவற்று இருண்டு கிடந்த வானத்தை வெறித்து பார்த்துக் கொண்டே புகையை ஊதி தள்ளியபடி நின்றது ஓர் திடகாத்திரமான ஆணுருவம்,​

​

ஏகாந்தமான குளிர்க் காற்றுடன் கூடிய சூழலுக்கு மாறாக அவனது மனமோ எரிதணலாக பற்றியெரிய தான் செய்தது. காதுக்குள் மீண்டும் மீண்டும் ஒரே குரல் அது ஒரு பெண்ணின் குரல் மூன்று வருடங்களாக அவனது உறக்கத்தையும் மன நிம்மதியையும் கூண்டோடு அழித்தவளின் குரல் அவனது குற்றவுணர்ச்சியை தூண்டி அவனை மண்ணோடு மண்ணாக்கும் குரல் மீண்டும் அவனது காதுக்குள் ஒலித்தது. ​

​

'நீயெல்லாம் ஒரு மனுஷனா ? உனக்கு கல்யாணம் ஒரு கேடு த்தூ உன்ன போல பணக்காரன் எங்கள ​

மாதிரி மிடில் கிளாஸ் குடும்பத்துல பொண்ணு எடுக்கும் போதே நாங்க சுதாரிச்சிருக்கனும் பாவி ​

உன்னால என் வாழ்க்கையே போச்சே ' ​

​

என்று கதறியபடியே அவனது கன்னத்தில் ஓங்கி அறைவது போல் காட்சி விம்பம் தோன்ற சட்டென நிகழ்காலத்திற்கு மீண்டவனது கண்கள் சிவப்பேறியிருந்தது. வழமை போல் மதுவின் துணையில்லாது தூங்க முடியாதென உறுதியாக நம்பியவன் மனதின் தீ அணையும் வரை மதுவை உள்ளே சரித்துக் கொண்டே தள்ளாடியபடி படுக்கையில் வீழ்ந்து கண்களை மூடினான்.​

​

அவன் முப்பத்தைந்து வயதான இளம் தொழிலதிபன் சந்தன நிறம் கூட ஆணுக்கு அழகு சேர்க்குமா ? அழகு சேர்க்கும் என்பதற்கு சான்றாக திகழ்பவன் தான் தீரா என எல்லோராலும் அழைக்கப்படும் தீர்த்தன் சக்ரவர்த்தி, ​

​

சக்ரவர்த்தி என்டர்ப்ரைசசின் மூத்த வாரிசு, கோடிக்கணக்கான சொத்துக்கு அதிபதி ஆனால் மனதில் நிம்மதியில்லை வாழ்க்கையில் பிடிப்பில்லை முந்தை வினை பயனாய் பெற்ற ஆறாத ரணங்கள் மட்டுமே அவனுக்கு சொந்தமாகி மூன்று வருடங்களாகிறது. அவனது துயர் இப்பிறவியில் தீருமா என்பதே விடையில்லா வினா தான்​

​

​

அதேசமயம் லண்டனில் ராயன் வில்லா ரோஜா பூ போன்ற குட்டி கால்களை அங்குமிங்கும் அசைத்தபடி ​

பூனை கண்களை சுருக்கி விரித்து சிறிய உதட்டை பிளந்து பெருங்குரலெடுத்து அழ தொடங்கியது ​

அச் சின்ன சிட்டு அக் குழந்தையின் அழுகை சத்தம் கேட்டு விழித்துக் கொண்டவனோ ​

​

குழந்தையை தட்டிக் கொடுத்தபடி, "சரிடா அம்மு சரி எங்க உங்க பவிம்மாவ காணோம் ? உங்கள விட்டுட்டு ​

முருக்ஸ் கிட்ட போய்ட்டாங்களா ? சரி சரி நாமளும் போகலாம் வாங்க " ​

​

என்று இரண்டு வயது குழந்தை அதியாவை தூக்கிக் கொண்டு படியிறங்க அவன் கணிப்பு தப்பவில்லை என்பது போல் அங்கிருந்த சாமியறையில் கந்தசஷ்டி கவசம் பாடியபடி நெற்றி வகுட்டில் குங்குமம் கழுத்தில் பொற்றாலி கைகளில் நான்கைந்து கண்ணாடி வளையல்கள் என மகாலக்ஷ்மியின் மறுவுருமாக அமர்ந்திருந்தாள். பவியென ஆதித்யராயனால் செல்லமாக அழைக்கப்படும் பவளக்கொடி ​

நாச்சியார்,​

​

​

அவளை பாசமாக கண்கொட்டாமல் பார்த்த ஆதித்யராயன் ரோசைரோவுக்கோ எப்பொழுதும் போல அன்னையின் ஞாபகங்கள் அவன் மனதை தென்றலாய் வருடிச் சென்றது. ஆதித்தியராயன் ரோசைரோ தமிழ் பெண்மணியான கோமதியினதும் இங்கிலாந்து நாட்டவரான வில்லியம் ரோசைரோவினதும் ஒரேயொரு தவப்புதல்வன் பழைய நினைவலைகளில் உழன்றவனை நிகழ்காலத்திற்கு மீட்டு வந்தது ​

என்னவோ அவனது அன்பு மகள் அதியாவின் 'அபு' என்ற அழைப்பு தான் ​

​

"அபு அபு பூவா " என்று மழலை மொழியில் வயிற்றையும் வாயையும் தடவி கொடுக்க தாய் அறியா சூல் ​

உண்டோ எனும் பழமொழிக்கு இணங்க அடுத்த கணமே ​

​

அதியா பவியின் கைகளில் தவழ்ந்தபடி பால் அருந்திக் கொண்டிருக்க ஆதியின் கைகளில் சூடான காபி ​

கப்பும் திணிக்கப்பட்டிருந்தது. அதியா ஏதேதோ மழலை மொழியில் பவியிடம் கதை பேசிக் கொண்டிருக்க ​

ஆதியோ காபி கப்புடன் பவளாவை வைத்தக்கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.​

​

​

அதை கவனித்த பவளாவோ இதழினோரம் குறும்பு புன்னகையை தவழவிட்டபடி அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து ​

​

"என்ன சார் காபி குடிக்கிற ஐடியா இல்லையோ ? "​

​

"இருக்கு இருக்கு ஏன்னா இது எங்க வீட்டு மகாராணி போட்ட காபி ஆச்சே "​

​

​

என்றதும் பவளாவின் மனக் கண் முன் பழைய தோற்ற விம்பங்கள்,​

​

"என்ன கருமம் இது ? உங்க வீட்டுல இப்டி தான் டீ ஊற்றுவாங்களோ ? ஒரு டிகாஷன் ஒழுங்கா ​

கலக்க தெரியுதா ? எல்லா எங்க அப்பாவால வந்தது வாக்கு கொடுத்துருக்கேன்னு சொல்லி சொல்லியே ​

எனக்கு அர்ச்சதைக்கு பதிலா வாய்க்கரிசி போட்டுட்டாரு ச்சைக் இன்னைக்கு நாளே நாசமா போச்சு தள்ளி ​

போடி "​

​

என்று வஞ்சித்து சென்ற தீர்த்தனின் ஞாபகமே முந்தியடித்துக் கொண்டு பவளாவின் ​

மனக் கண்முன் தோன்ற பழையவை நினையாதே மனமே நினையாதே என தனக்கு தானே ​

ஆறுதல் கூறிக் கொண்டவள் ​

​

ஆதித்யனை பார்க்க அவனோ அவளை ஒரு வித வலி கலந்த பார்வை பார்த்தவன் ​

​

"பழச நினைக்காதன்னு சொன்னா கேட்குறியா ? எப்போ பாரு அதையே நினைச்சிட்டு'​

​

என்று அவளை கடிந்துக் கொண்டே காபியை அருந்த அவனது சிறுப் பிள்ளைத்தனமான நடத்தையில் ​

வாய்விட்டு சிரித்த பவியோ ​

​

"சரி சரி நினைக்கல போதுமா ? காலையில உனக்கு பிடிக்குமேனு இட்லியும் சாம்பாரும் பண்ணிருக்கேன் சாப்பிட்டு கிளம்பு அத்தைய போய் பார்த்துட்டு வரலாம் "​

​

​

என்று கூறியவள் அதியாவின் கன்னங்களில் முத்தமிட்டபடி விளையாடிக் கொண்டிருக்க, ​

​

ஆதித்யனோ தொண்டை கமற,​

​

"தேங்க்ஸ் பவி ரொம்ப ரொம்ப தேங்க்ஸ் நீயும் அதியாவும் என் வாழ்க்கையில வராட்டி நான் எப்பயோ செத்துருப்பேன் "​

​

என்று முடிக்கும் முன் அவன் உதட்டில் கைவைத்த பவியோ,​

​

"ஆதி என்ன வார்த்தை இது ? சரின்னா உங்களுக்கு நான் தான் தேங்க்ஸ் சொல்லணும் சகலாம்னு ​

முடிவெடுத்த எனக்கு அதியாவ கொடுத்ததே நீங்க தான் நீங்க மட்டும் என் வாழ்க்கையில வந்திருக்காட்டி ​

நான் இந்நேரம் மண்ணோடு மண்ணா போயிருப்பேன் "​

​

என்றவளை ஆத்திரம் பொங்க பார்த்த ஆதியோ ​

​

"வாய மூடு பவி என்ன மட்டும் திட்டிட்டு இப்போ நீ என்ன பேசிட்டு இருக்க ? சாகுறேன்னு மட்டும் சொல்லாத எனக்கு வருத்தமா இருக்கு "​

​

​

என்று கோபத்தில் தொடங்கியவன் ஆற்றாமையில் முடிக்க பெண்ணவளுக்கோ மீண்டும் மீண்டும் பழைய ​

நினைவலைகளே மனதில் பேயாட்டம் போட அதை சற்று நேரம் ஒதுக்கி வைத்தவள் என்றும் போல் இன்றும் ​

குழந்தைகளை ரசிக்கும் தாயின் நேசப் பார்வையை ஆதியை நோக்கி வீசினாள்.​

​

​

​

ஆதித்யராயன் வெள்ளையார்களுக்கு ஒப்பான சிவந்த நிறம் ஆளை அசரடிக்கும் உயரம் கருகருவென ​

அடர்ந்த கேசம் சீராக வெட்டப்பட்ட தாடி மீசை எப்போதும் கண்ணில் குறும்பு பார்வை உதட்டில் குறுஞ் சிரிப்பென கண்ணபிரானின் மறுபதிப்பாக வலம் வருபவனை ரசிக்காத கண்களே கிடையாது. ​

​

அவனை உண்மையான நேசத்துடன் நோக்கியவளை பார்த்து ஒற்றை புருவம் தூக்கிய ஆதியோ,​

​

"இன்னைக்கும் கிருஷ்ணர் போல இருக்கேன்னு சொல்ல போறியா ?" ​

​

என்றதும் அவனது தலையை கலைத்து கோதியவளோ,​

​

"நீ என்னைக்கும் என்ன பாதுகாக்கும் கிருஷ்ணர் தான்டா "​

​

என்று உணர்ச்சி பெருக்குடன் கூற ஆதித்யனுக்கும் லேசாக கண்ணீர் எட்டி பார்த்தது.​

​

கலங்கிய விழிகளுடன் அவளை ஏறிட்டவன், ​

​

"அம்மாவும் இப்டி தான் என்ன பார்த்து அடிக்கடி சொல்லுவாங்க பவி இப்ப நீ சொல்ற அம்மா மாதிரி ​

நீயும் என்ன விட்டுட்டு போயிற மாட்டியே ?" ​

​

என்று பயம் கலந்த கலக்கத்துடன் வினவ பவியோ, ​

​

"சாத்தியமா போகமாட்டேன் ஆதி " என்று அவன் உள்ளங்கையில் சத்தியம் செய்ய ​

​

அவள் சத்தியத்தை தவிடு பொடியாக்கும் நோக்கத்துடன் தனது சகோதரனையும் அவன் திருமணம் ​

செய்யவிருக்கும் பெண்ணையும் அழுத்தமாக பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தான் தீர்த்தன் சக்கரவர்த்தி ​

​

​

இம்முறை யாருக்கு வெற்றி கிட்டும் தீர்த்தனுக்கா ? ஆதித்யராயனுக்கா ? என்பதை கதையின் போக்கில் அறிந்து கொள்வோம்.​

துகிரின் பயணம் தொடரும்....
**********************************************************
வணக்கம் நட்பூக்களே!

நான் தான் உங்க அஸ்திரம் 5 நாளைலயிருந்து ரெகுலர் யூடி தாரேன் கொஞ்சம்
பிசி அது தான் கதையின் நிறை குறைகள கமெண்ட் பண்ணி சொல்லிருங்க செல்லம்ஸ் ஏதாவது குற்றம் குறை இருந்த இந்த பச்சபுள்ளய மன்னிச்சுருங்க தங்கங்களா உங்க ஆதரவை போட்டி முடியும் வரை எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் கொடுங்க மக்களே
https://pmtamilnovels.com/index.php?threads/எவ்வம்-தீர்க்கும்-துகிரே-கருத்து-திரி.300/

 

[Brammastram Writers]

அத்தியாயம் 02​

​

கொத்மலையில் தனது அண்ணனுக்கு சொந்தமான தேயிலை தொழிற்சாலையில் அமர்ந்திருந்த ​

பிரதாப்புக்கோ அண்ணன் தீராவை நினைக்கையிலேயே வயிற்றில் புளியை கரைத்தது பல வருடங்களுக்கு ​

பின் இருவரும் சந்திக்க போகிறார்கள் ஆனால் அந்த சந்தோஷம் கொஞ்சம் கூட பிரதாப்பின் முகத்திலில்லை.​

​

மாறாக, 'என்ன செய்ய காத்திருக்கிறானோ ?' என்ற பயத்துடன் கூடிய கலவரத்தை தான் முகம் பிரதிபலித்தது. இவ்வாறு பல சிந்தனைகளில் உழன்றவனின் சிந்தனையை கலைக்கும் விதமாக ​

அவனது தோளை ஒரு கரம் தொட சட்டென சுய உணர்வு பெற்றவன் பயத்தில் மலங்க மலங்க விழிக்க ​

​

அவனை பார்த்து கெக்கொல்லி கொட்டி நகைத்த அனுப்ரியாவோ,​

​

" என்ன பிரதாப் ? என்னாச்சு ? ஏன் இப்படி பேயறைஞ்சா போல முழிக்கிறீங்க ? "​

​

என்று நக்கலாக வினவ அவனோ முகத்தில் சற்றே எரிச்சலை காட்டியபடி ,​

​

"ஆமா காட்டுப் பேய் தான் அடிக்க கூப்பிட்டுருக்கு அது தான் இப்படி உட்கார்ந்திருக்கேன் "​

​

என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் விதமாக ஒரு வித அழுத்தத்துடன் கூற அவளோ ​

​

அதற்கு மாறாக இன் முகமாக ​

​

"தீரு அத்தான் முக்கியமான விஷயம் இல்லாம நம்மள கூப்பிட ​

மாட்டார் அந்த விஷயம் என்னவாயிருந்தாலும் நாம பண்ணிக்கொடுக்கணும் "​

​

என்றவளை எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்க பார்த்தவன் அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் விதமாக ​

​

எரிச்சல் மண்டிய குரலில்,​

​

"அது நாச்சி அண்ணி விஷயமா இருந்தாலும் இப்டி தான் பேசுவியா ? "​

​

என்று வினவ அனுவின் முகம் கோபத்தில் சிவந்து தான் போனது ​

​

"அப்படி மட்டும் இருந்தா நான் இப்போவே கிளம்புறேன் " ​

​

என கைப்பையை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்ப முற்பட்டவளின் வழியை மறித்தார் போல் நின்றவனை ​

பார்த்து எச்சில் கூட்டி விழுங்கினாள் பெண்ணவள் ​

​

​

அவளது பயத்தை ரசித்தபடியே தீர்த்தன் ஒவ்வொரு அடியாக முன்நோக்கி வைக்க அனுவோ பயத்தில் ​

ஒவ்வொரு அடியாக பின்நோக்கி வைத்தபடி பிரதாப்பின் அருகிலேயே நின்றாள்.​

​

அவனை பார்க்கும் வரை இருந்த தைரியமெல்லாம் அவனை பார்த்த நொடி பின்னங்கால் பிடரியில் ​

பட ஓடி தான் போனது. அவர்களது பயத்தையோ கலக்கத்தையோ கிஞ்சித்தும் சட்டை செய்யாத தீராவோ ​

அங்கிருந்த இருக்கையில் தோரணையாக அமர்ந்தபடி வன்மத்துடன் கூடிய நக்கல் நிறைந்த குரலில் ​

​

"ப்ரோ உன்னோட கெஸ்சிங் டூஹன்ரட் பெர்ஸன்ட் கரெக்ட் தான் " ​

​

என்றானே பார்க்கலாம் அனுப்ப்ரியாவுக்கு சுறுசுறுவென கோபம் வந்தது இருந்தும் ​

அதை வெளிக்காட்டாமல் அவனே தொடரட்டுமென அமைதியாக இருந்தாள்.​

​

அவளது குறிப்பை உணர்ந்து கொண்டவன் போல் ​

​

"இன்னும் டூ வீக்ஸ்ல உங்களுக்கு மேரேஜ் இல்லையா ? அது ஒழுங்கா எந்த பிரச்சனையும் இல்லாம ​

நடக்கணும்னா நான் சொல்றத கேட்கணும் ஓகே " ​

​

என்று உறுதியான குரலில் கூற அவனை உறுத்து விழித்த அனுவோ, ​

​

"என்ன பண்ணனும் தீரு அத்தான் ? "​

​

என்றாள் சந்தேக குரலில் அவளை பார்த்து முத்து முரல்கள் பளிச்சிட சிரித்தவனோ, ​

​

"பெருசா ஒண்ணுமில்ல அனும்மா உன்னோட க்ளோஸ் பிரெண்ட் அது தான் என்னோட பொண்டாட்டி ​

அவ உங்க கல்யாணத்துக்கு வரணும் அப்டி வரலன்னா கல்யாணத்துக்கு பதிலா கருமாதி நடக்கும் "​

​

என்று கூறியது தான் தாமதம் பொங்கியெழுந்த அனுப்ரியாவோ,​

​

" அத்தான் பவளா உங்க மாஜி பொண்டாட்டியாகி மூணு வருஷத்துக்கு மேலாகுது லீகலா நீங்க ரெண்டு பேரும் டைவர்ஸ் வாங்கினதா ஞாபகம் " ​

​

என நக்கலாக கூற கோபத்தின் உச்சத்திற்கே சென்ற தீர்த்தனோ அனுவின் கழுத்தை அழுத்தி பற்றியபடி ​

பற்களை நறநறவென கடித்துக் கொண்டு வார்த்தைகளை கடித்து துப்பினான்.​

​

"அவ என்ன விட்டு போக யார்டி காரணம் ? உன்னோட அம்மாவும் இதோ இங்க குத்துக் கல்லாட்டம் நிற்கிறானே இவனோட அம்மாவும் அந்த ரெண்டு பிசாசுகளும் என் வாழ்க்கையில தலையிடாம இருந்திருந்தா என் வாழ்க்க ரொம்ப நல்லாவே இருந்திருக்கும் "​

​

​

என்று வெறுப்பை உமிழ்ந்தவன் தனது பிடியை இறுக்க அனுவோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மயக்கநிலையை அடைந்து கொண்டிருந்தாள். பிரதப்போ அவனது கையை விலக்க பெரும்பாடு தான் பட்டு போனான்.​

​

உடனே தான் செய்யும் காரியம் உணர்ந்த தீர்த்தன் அவனது பிடியை தளர்த்த இருமியபடி தன்னை சமன் ​

செய்து கொண்ட அனுப்ரியாவோ கொஞ்சம் கூட அடங்காமல் சிலிர்த்தபடி, ​

​

"அவங்க ஒரு காரணம்ங்குறத ஒத்துக்குறேன் அத்தான் நீங்க என்ன அவங்களுக்கு குறைஞ்சவரா ?​

பவிய எவ்ளோ கஷ்டப்படுத்திருக்கீங்க அவ மனச என்னைக்காவது புரிஞ்சிக்க ட்ரை பண்ணிருக்கீங்களா ?​

கட்டின நீங்க அவள நல்லா நடத்திருந்தா அவள யாரும் ஏதும் பண்ணிருக்க முடியாது அத்தான் உங்க ​

பக்க குற்றத்த மறைக்க நீங்க சொல்ற சப்பை கட்டு கதையெல்லாத்துக்கும் ஆமா சாமி போட நான் ஒன்னும் உங்க தம்பி கிடையாது "​

​

என்று உறுதியான குரலில் பொட்டில் அறைவது போல் பதில் கொடுக்க, தீர்த்தனுக்கும் உண்மை சுட தான் ​

செய்தது.இருந்தும் அதை ஒப்புக் கொண்டாள் அது தீர்த்தன் அல்லவே மீண்டும் அதே அதிகார தொனியில் ​

​

"இப்போ அவள வரவழைக்க முடியுமா ?முடியாதா ? "​

​

என்றவனை 'நீ என்ன லூசா ?' என்பது போல் பார்த்தவள்,​

​

"முடியாது அத்தான் முடியவே முடியாது என்ன பொறுத்தவரைக்கும் என் பிரெண்டோட நிம்மதி எனக்கு ​

ரொம்ப முக்கியம் அவ நிம்மதியா சந்தோஷமா வாழனும் அவ்ளோ தான் "​

​

என்றவளை உறுத்து விழித்தவன் அவளிடம் தனது அதிகாரம் எடுபடாது என அறிந்து கொண்டவன் ​

பெருமூச்செறிந்தபடி அமைதியாக அதே சமயம் நிதானமாக,​

​

"எனக்கு நாச்சியார் வேணும் அனும்மா அதுக்காக எந்த எல்லைக்கும் போவேன் ஐ பேட்லி மேட்லி ​

நீட் நாச்சியார் என் காதலுக்கு ஒரு வாய்ப்பு வேணும் "​

​

என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே அனுவின் அலைப்பேசி ஒலிக்க அதையேற்று காதில் வைத்தவளுக்கு ​

அப் பக்கம் என்ன கூறப்பட்டதோ அலைபேசி அழைப்பை துண்டித்தபடி, ​

​

"என்ன அத்தான் இதெல்லாம் ஏன் இப்படி நடந்துக்குறீங்க ? "​

​

என்று வினவினாள் கண்ணில் கண்ணீர் வழிய அதற்கு தோளை குலுக்கிய தீர்த்தனோ,​

​

"நான் தான் சொன்னேனே அனும்மா ஐ நீட் நாச்சியார் அவள வரவழைக்க எந்த எல்லைக்கும் போவேன் ​

​

உங்க அம்மா வழுக்கி விழுந்ததுக்கு இப்போ கூட நாச்சியார் அப்பா ஆக்சிடெண்ட் ஆக போனது எல்லாத்துக்கும் காரணம் நான் தான் நீங்க யாராவது கூப்பிட்டு அவ வந்தா யாருக்கும் எந்த சேதாரமும் ​

​

ஆகாது அதுக்கு நான் கேரண்டி ஆனா நான் மாட்டேன் எனக்கு பொண்ணு வாழ்க்கை முக்கியம் எனக்கு ​

ப்ரெண்ட் சந்தோஷம் முக்கியம்னு பக்கம் பக்கமா வசனம் பேசினா இது தான் நிலைமை புரியும்னு நம்புறேன் " ​

​

என்று உறுதியான குரலில் கூறி விட்டு அலுவலக அறைக்குள் நுழைந்தவனை புரியாத பார்வை பார்த்தபடி ​

பிரதாப்பிடம் திரும்பியவள்​

​

"பிரதாப் எப்பிடிடா இவர் கூட பவளா ஒரு வருஷம் குடும்பம் நடத்தினா ? ஒரு பக்கம் அவ இங்க வரக்கூடாதுன்னு நினைச்சாலும் இவர் செய்றத பார்க்கும் போது பயமாயிருக்குடா ? "​

​

என்று குழப்பத்துடன் கூறியவளை அர்த்தமாக பார்த்த பிரதாப்போ, ​

​

"நாம பவளா அண்ணிய கூப்பிட்றத தவிர வேற வழியில்ல இவன சமாளிக்க முடியாது கல்யாணத்துக்கு இன்வைட் பண்ணுவோம் பிறகு என்ன பண்றதுன்னு யோசிப்போம் "​

​

என்று கூற அனுவுக்கும் அவனது கருத்து தான் சரியென தோன்றியது.​

​

​

இதையெல்லாம் அறிந்திடாத பவியும் ஆதித்ய ராயனும் கோமதியினதும் வில்லியம்சினதும் சமாதியின் முன்னால் அமர்ந்திருந்தனர். கண்ணில் கண்ணீர் வழிய தாய் தந்தையின் சமாதியை வெறித்து பார்த்தவன் ​

மனமோ உலைக்களமாக கொதித்தது.​

​

​

​

அவனது நிலையை உணர்ந்து கொண்டவள் போல் அவன் தலையை கோதிக் கொடுத்த பவியோ ​

​

"ஆதி கவலைப்படாதீங்க எல்லாம் சரியாகும் உங்கள நம்பி நாங்க இருக்கோம் ​

எங்கள பத்தி கொஞ்சம் யோசிங்க இன்னைக்கு ஏதோ முக்கியமான சர்ஜெரி இருக்குன்னு சொன்னீங்க ​

தானே கிளம்புங்க ஹாஸ்ப்பிட்டல் போங்க நானும் ஆபிஸ்க்கு கிளம்புறேன் எனக்கும் ஆபிஸ்ல மீட்டிங் இருக்கு "​

​

​

என அவனை தேற்றி மருத்துவமனைக்கு அனுப்பியவள் தானும் அவனுடன் கிளம்பி அலுவலகத்துக்கு ​

வந்து சேர்ந்தாள். ஆரம்பத்தில் அலுவலக வேலைகளை பார்ப்பதில் பவளாவுக்கு விருப்பமிருக்கவில்லை தான் ஆதியின் உந்துதலால் தான் அலுவலக நிர்வாகத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பழகியது. பழைய நினைவுகளிலிருந்து தப்பிக்க சிறந்த நிவாரணி வேலைப்பளு தான் என்ற முடிவுக்கு வந்தவள் இந்த மூன்று வருடத்தில் தன்னை முழுமையாகவே அலுவலகம் தொடர்பான வேலைகளில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டாள் என்பது தான் நிதர்சனமான உண்மை​

​

​

​

ஆனால் அந்த கொஞ்ச நஞ்ச நிம்மதியையும் சீர்குலைக்க தான் கங்கணம் கட்டிக் கொண்டு தன் அலுவலகத்தில் பவளாவினதும் அதியாவினதும் புகைப்படத்தை வெறித்து பார்த்தபடி அமர்திருந்தான் ​

அவள் எண்ணங்களின் ராட்சஸன்​

துகிரின் பயணம் தொடரும்....
******************************************************
வணக்கம் நட்பூக்களே!

நான் தான் உங்க அஸ்திரம் 5 நாளைக்கு அடுத்த எபியுடன் வரேன் கதையின் நிறை குறைகள கமெண்ட் பண்ணி சொல்லிருங்க செல்லம்ஸ் ஏதாவது குற்றம் குறை இருந்த இந்த பச்சபுள்ளய மன்னிச்சுருங்க தங்கங்களா உங்க ஆதரவை போட்டி முடியும் வரை எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் கொடுங்க மக்களே
https://pmtamilnovels.com/index.php?threads/எவ்வம்-தீர்க்கும்-துகிரே-கருத்து-திரி.300/

 

[Brammastram Writers]

அத்தியாயம் 03​

​

​

லண்டனில் ரோசைரோ ஹெல்த் கேர் பிரைவேட் லிமிட்டட் என்ற பெயர் பலகையை தாங்கியபடி​

வானுயர்ந்து நின்றது அக்கட்டிடம், ஒவ்வொரு தளத்திலும் நேர்த்தியாகவும் துரிதமாகவும் வேலைகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது.​

​

அது மருத்துவ துறை சார்ந்த உபகரணங்கள் மற்றும் மருந்துகளை உற்பத்தி​

செய்யும் தனியார் நிறுவனம் ஆதித்யனின் தந்தையான வில்லியம் ரோசைரோவின் கடும் உழைப்பாலும் சாணக்கியத்தாலும் இன்று பன்னாட்டு நிறுவனமாக வளர்ந்து நிற்கிறது.​

​

ஆதித்யனுக்கு வியாபாரம் எவ்வளவு முக்கியமோ அதேயளவு அவனுடைய வைத்திய சேவையும் முக்கியம், இரண்டையும் இரண்டு கண்கள் போல் பார்த்துக்கொண்டவனுக்கு வேலைப்பளு கழுத்தை நெறிக்க அவனது​

​

வேலைப்பளுவை குறைக்கும் பொருட்டு அலுவலக பொறுப்பை பவளா ஏற்றுக்கொண்டாள் முதலில் திணறியவள் பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆதியினதும் வில்லியம்சினதும் வழிகாட்டலின் பேரில் அழகாகவே நிர்வாகிக்க தொடங்கினாள்.​

​

அலுவலகத்தை பொறுத்தவரையில் பவளா ஆதியின் மனைவி என்றே அனைவரும் நினைத்துக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது தான் ஒரு ப்ராஜெக்ட் மீட்டிங்கை முடித்து விட்டு வந்தவள்​

​

​

தனது அலுவலக அறையில் அமர்ந்தபடி அன்றைய நாளுக்கான கோப்புகளை மேற்பார்வை செய்துக் கொண்டிருக்க அவளது பிரத்யேக அழைப்பேசி எண்ணுக்கு அனுவின் எண்ணிலிருந்து அழைப்பு வர இதழ்களில் கேலிப்புன்னகையை படரவிட்டபடி​

​

அழைப்பையேற்ற பெண்ணவளோ அழுத்தமான அதேசமயம் உறுதியான குரலில்,​

​

"ஹலோ மிஸஸ் ராயன் ஸ்பிக்கிங் " என்றது தான் தாமதம்,​

​

அனுவோ உச்சுக் கொட்டியபடி, " ஏய் நாச்சி நான் தான் பேசுறேன் அதுவும் தனியா நின்னு பேசுறேன் "​

​

என கடுப்புடன் கூற பவியோ,​

​

"என்ன உங்க நொத்தான் அவன் தம்பி கல்யாணத்துக்கு என்ன கூப்பிட சொன்னானா ? "​

​

என அலுவலக கதிரையில் தோரணையாக அமர்ந்து சுழன்றபடியே வினவ, வாயடைத்து போன​

அனுவோ ஆச்சரியக் குரலில்​

​

"ஆமாடி உனக்கு எப்படி ? " என்று முடிக்கும்முன் முந்திக் கொண்ட பவியோ,​

​

"எனக்கு எல்லாம் தெரியும் இனி தான் நீ ரொம்ப சேப் ஆ இருக்கணும் உன்ன கண்காணிக்க ஆள் கூட​

செட் பண்ணிருப்பான் எனக்கு மட்டும் பேசுற சிம் கார்ட்ட இன்னைக்கு டிஸ்போஸ் பண்ணிரு புது​

சிம் வாங்கிரு அடிக்கடி பேசாத நானா உனக்கு கால் பண்ணா மட்டும் அட்டென்ட் பண்ணு "​

​

என வரிசையாக தொடர் அறிவுரைகளை அடுக்கிய நண்பியின் பேச்சை இமைக்கொட்டாமல் கேட்ட​

அனுவோ,​

​

"போதும்டி பாடி தாங்காது இன்னும் என்னவெல்லாம் எங்க அத்தான் கண்டுபிடிச்சிருப்பார்னு சொல்லு பார்ப்போம் "​

​

என்றதும் வாய்விட்டு சிரித்த பெண்ணவளோ ஒரு கணம் நிறுத்தி நிதானமாக,​

​

"அதியா யாருன்னு இந்நேரம் கண்டுபிடிச்சிருப்பாரு இப்போ கூட என் மேல அவருக்கு காதலெல்லாம்​

இல்ல அவரோட குடும்ப கௌரவத்துக்காக என்கிட்ட பேரம் பேச போறாரு "​

​

என்று விரக்தியான குரலில் கூற அனுவோ கசந்த குரலில்​

​

"இவங்கள மாதிரி ஆளுங்களுக்கு ஒரு முடிவே இல்லையாடி "​

​

என்று வினவ, மீண்டும் இறுகிய முகத்துடன் பெண்புலியாய் சிலிர்த்த பவியோ​

​

" சீக்கிரமா ஒரு முடிவு கட்டிருவோம் நான் இன்னும் டூ டேய்ஸ் ல கிளம்புறேன் அது மட்டும்​

கொஞ்சம் பொறுமையா இரு "​

​

என கூறிய பவியோ தனது ஆரூயிர் தோழியிடம் விடைபெற்றபடி அழைப்பேசியை அணைத்து விட்டு​

தனது வேலையை தொடர​

​

​

கொத்மலையிலுள்ள தனது வீட்டின் நடுக்கூடத்தில் கூண்டில் அடைப்பட்ட புலியாக அங்குமிங்கும் நடந்த தீராவை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்திருந்தான் அவனது அடியாளான திஸர அவனது மனமோ​

​

'என்ன பிரச்சனைன்னு தெரியலையே ? இவரு கொடுத்த எல்லா வேலையையும் கச்சிதமா முடிச்சிட்டோமே '​

​

​

என்று பலவாறு சிந்திக்க தீராவின் குரல் திஸரவின் கவனத்தை கலைத்தது.​

​

"திஸர மங் தமுஸட்ட சல்லி கேவன்னே மொக்கட்டத பங் ? கிசிம ப்ரஷ்னயக் வெண்நெத்துவ மகே​

வெட டிக்க லஸ்ஸனட்ட ஏ வகேம கிஸிம இதுருவக் நெத்துவ கரளா தென்னகெனக் ஒனே நிசா "​

​

​

​

"(திஸர எதுக்காக நான் உனக்கு சம்பளம் கொடுத்து என்கூடவே வச்சுருக்கேன் ? ஏன்னா எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் வராம நான் கொடுக்குற வேலைய அழகா முடிக்க ஒரு ஆள் தேவை குறிப்பா எந்த மிச்சம் மீதியும் இல்லாம) "​

​

{இனி வரும் உரையாடல்கள் தமிழில் }​

​

என்று உறுமலாக குரல் வெளிப்பட தனதிருக்கையிலிருந்து பயந்தவாறே எழுந்துக் கொண்ட திஸரவோ​

​

"என்ன சார் ? ஏதும் பிரச்சனையா ? "​

​

என்று வினவியபடி தீர்த்தனை நெருங்கிய சமயம் தீராவோ அவனது கையில் அதியாவின் புகைப்படத்தை திணித்திருந்தான்.​

​

அதை புரியாமல் பார்த்தபடி பேந்த பேந்த விழித்த திஸரவை எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்க பார்த்த தீராவோ​

அவனது கழுத்தை இறுக பற்றியபடி​

​

​

"எல்லாம் போச்சு என் குடும்ப மானம் மரியாதை கெளரவம் எல்லாம் நாசமா போச்சு"​

​

என ஒரு வித வெறியுடன் கூடிய ஆங்காரத்துடன் கத்த கூலிப்படை தலைவனான திஸரவிற்கே​

தீராவின் நடவடிக்கையை கண்டு வியர்த்து விறுவிறுத்து போனது என்பது தான் நிதர்சனமான உண்மை​

​

​

அதேசமயம் மருத்துவமனையில் தனது சேவை நேரம் முடிந்த நொடி ஆபீஸ் நோக்கி சிட்டாக பறந்தான் ஆதித்யன், அவனது இதழ்களிலோ மெல்லிய புன்னகை எத்தனை வேலை பளுக்கள் அவனை ஆட்கொண்டிருந்தாலும்​

​

அதியாவையும் பவியையும் மனதில் நினைக்கும் நொடி அத்தனையும் பஞ்சாக பறந்து விடும் அவனது வலி நிவாரணியே அவர்கள் தானே இப்படி ஒவ்வொரு விடயமாக உரு போட்டுக் கொண்டே காரை ஓட்டியபடி அலுவலகத்துக்கு வந்து சேர,​

​

எப்போதும் போல் இன்முகமாக அலுவலக ஊழியர்கள் அவனை வரவேற்க அவனும் புத்துணர்ச்சியுடன் கூடிய புன்னகையுடன் பவியின் அலுவலக அறையை அடைந்திருந்தான்.​

​

அவனது வரவை எதிர்ப்பார்த்து காத்திருந்தவள் போல் அதியாவும் புதிதாக முளைக்க தொடங்கியிருக்கும் பால் பற்களை காட்டி சிரித்தபடி​

​

"அபூ அபூ தூக்கு " என்று கையை காலை அசைக்க ஓடிச் சென்று கடமை தவறாத தந்தையாக மகளை ஏந்திக் கொண்டான்.​

​

எப்போதும் போல் அவர்களை கண்ணார ரசித்து பார்த்த பவியும் ஆதியை வம்பிழுக்கும் பொருட்டு தொண்டையை செருமிக் கொண்டே​

​

"டாக்டருக்கு எப்போவுமே அவரோட பொண்ணு தான் கண்ணுக்கு தெரிவா நாமெல்லாம்​

தெரியவே மாட்டோம் ?"​

​

என கிண்டலாக கூற அவளருகே அமர்ந்திருந்த ஆதித்யனோ அவளை சீண்டும் பொருட்டு​

​

"பவி என்ன விளையாடறியா ? எலி குட்டி போல குட்டியா இருக்க என் பொண்ணே என் கண்ணுக்கு​

தெரியும் போது காட்டெருமையாட்டம் இருக்குற நீ தெரியமாட்டியா ?"​

​

என்று தீவிரமான சிந்தனை குரலில் கூற வாடிவாசல் காளையாக அவனை முறைத்து பார்த்த பவியோ​

​

" என்ன பார்த்தா உனக்கு காட்டெருமையாட்டம் தெரியுதா ?"​

​

நன்றாக அவனை மொத்தி விட அவளது கைகளை வளைத்து பிடித்து தடுத்தவனோ​

அவள் கைகளை கண்களை வைத்து ஒத்தியெடுத்தபடி​

​

​

"சரிடி அம்மா நீ காட்டெருமை இல்ல காட்டெரும்புன்னு ஒத்துக்குறேன் என்ன அடிச்சு உன் கை வலிக்க போகுது பார்த்து "​

​

என அவன் கூறிய பாணியில் சில்லறையை சிதறவிட்டது போல் கலகலவென பவி நகைக்க தொடங்கிவிட்டாள். அவளது சிரிப்பை கண்களில் நிரப்பியவனுக்கு மனமும் நிறைந்து தான்​

போனது. அதனை தொடர்ந்து இருவரும் அலுவலக வேலைகளில் கவனம் செலுத்தியபடி அமர்திருக்க​

​

பவளா எதையோ சிந்தித்தபடி ஒரு வித தீவிரமான குரலில்​

​

"ஆதி நாம இன்னும் டூ டேய்ஸ்ல ஸ்ரீலங்கா கிளம்புவோமோ ?மிஸ்டர் பிரதப்போட வெடீங்க்கு "​

​

என்றது தான் தாமதம் ஆதியின் கையிலிருந்த கோப்பு கைதவறி கீழே விழுந்திருந்தது.கோபத்தில் கைமுஷ்டி இறுகி போக ஆடவனின் கோதுமை நிற உடலோ செக்கச் செவேலென சிவந்து தான் போனது வேட்டையாடும் புலியின் பார்வையுடன் நகை இழையோடிய குரலில்​

​

"அதுக்கென்ன பவி நாமளே முன்ன நின்னு நடத்திருவோம் "​

​

என கூறியபடி உரத்து நகைக்க இப்போது பவியும் அவனுடன் இணைந்து நகைக்க தொடங்கினாள்.​

அவர்களது சிரிப்பு சாதாரண சிரிப்பல்ல வன்மச் சிரிப்பு பலநாட்கள் தேக்கி வைத்த பழிவெறியின் பிரதிபலிப்பு அது,​

​

அதே சமயம் தனதறையில் மல்லாந்து படுத்தபடி விட்டத்தை பார்த்திருந்த தீராவின் விழிகள் தீப்பிழம்பாய் சிவந்திருந்தது.​

​

"நான் அவ்ளோ சொல்லியும் கேக்கல இல்ல அப்போ என் மேல காதல் இல்லல்ல உனக்கு என்ன விட​

அந்த _____ நாய் உனக்கு பெருசா போச்சுல்ல பார்த்துக்கலாம்டி நீயா ?நானான்னு ? "​

​

என வெறிப்பிடித்தவன் போல் கத்திய ஆடவனோ மதுவை உள்ளே சரித்தான்.​

​

துகிரின் பயணம் தொடரும்...​

*********************************************************
வணக்கம் நட்பூக்களே!

நான் தான் உங்க அஸ்திரம் 5 புதுவருட வேலைகள் சோ சாரி நாளைக்கு அடுத்த எபியுடன் வரேன் கதையின் நிறை குறைகள கமெண்ட் பண்ணி சொல்லிருங்க செல்லம்ஸ் ஏதாவது குற்றம் குறை இருந்த இந்த பச்சபுள்ளய மன்னிச்சுருங்க தங்கங்களா உங்க ஆதரவை போட்டி முடியும் வரை எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் கொடுங்க மக்களே

எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே - கருத்து திரி

எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே

pmtamilnovels.com

​

 

[Brammastram Writers]

அத்தியாயம் 04​

​

​

அன்றிரவு ஆழ்ந்த தூக்கத்திலிருந்து தீராவின் காதுக்குள்,​

​

"தீரா நீ என் வாழ்க்கைய அழிச்சிட்டு நிம்மதியா இருக்கலாம்னு மட்டும் நினைக்காத நான் உனக்காக​

உங்க அத்தனை பேரோட உயிருக்காகவும் திரும்ப வருவேன் "​

​

​

என்று ஒரு பெண்ணின் வன்ம குரலே மீண்டும் மீண்டும் ஒலிக்க துடித்து பிடித்து எழுந்துக் கொண்ட தீராவோ​

தொலைபேசியில் நேரத்தை பார்க்க அதுவோ நடுநிசி இரண்டு மணியை காட்டியது.​

​

தூக்கம் பறிபோன கோபத்திலும் என்ன செய்வதென்றே தெரியாத மனநிலையிலும் குழம்பி அமர்ந்திருந்தவனின் தொலைப்பேசி ஒலிக்க அதையேற்று காதில் வைத்தவனுக்கு மறுமுனையில்​

என்ன கூறப்பட்டதோ​

​

வேகவேகமாக கிளம்பியவன் இரவோடு இரவாக கண்டி போதனா வைத்தியசாலையை அடைந்திருக்க​

அங்கிருந்த நாற்காலியில் வாயை சேலை தலைப்பில் பொத்தியபடி கதறிக் கொண்டிருந்தார்., பவளாவின்​

தயாராகிய ரேணுகா அவரது இரு மகன்களும் தாயினருகில் நின்றபடி ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டிருக்க​

​

அவர்களை ஒரு பார்வை பார்த்தபடி பிணவறையை நோக்கி தீரா விரைந்தான்.​

​

அதே சமயம் பாவியோ லண்டனில் ராயன் வில்லாவில் தன் மகளுக்கு உணவூட்டியபடி அமர்ந்திருந்தாள்.​

ஆதியோ ஆராய்ச்சியாகத்திலிருந்து பெறப்பட்ட ஒரு மருந்தின் வீரியம் தொடர்பான ரிப்போர்ட்டை மிகமிக கவனமாக வாசித்தபடி அமர்திருக்க அவனது தொல்லைபேசியும் கவனத்தை கலைக்கவே அலற​

​

ப்ச், என்று சலித்தபடி அழைப்பையேற்று காதில் வைக்க மறுமுனையில் என்ன கூறப்பட்டதோ​

கண்கள் தெறித்து விடுமளவுக்கு பவளாவை பார்த்தவன் அழைப்பை துண்டித்தபடி​

ஆதியோ,​

​

"பவி உன்னோட அப்பா..." என்று இழுவையாக கூற முற்பட​

​

பவளவோ படு கேசுவலாக,​

​

"என்ன தற்கொலை பண்ணிக்கிட்டாரா ? "​

​

என்று ஒற்றை கண்ணடித்து வன்ம புன்னகையுடன் வினவியபடியே ஆதியின் கையிலிருந்த கோப்பை பறித்து தூக்கி தூர போட​

.​

ஆதியோ பவளாவை தான் கண் கொட்டாமல் பார்த்திருந்தான்​

​

​

விடியற்காலை நான்கு மணியளவில் தனது ஆள் பலத்தையும் பண பலத்தையும் பயன்படுத்தி கண்டி போதனா வைத்தியசாலையிலிருந்து தனது மாமனாரான நாச்சியப்பனினது சடலத்தை அவரது வீட்டுக்கு​

அனுப்பி வைத்தவன் அழைப்பைஏற்படுத்தியது என்னவோ பிரதாப்பிற்கு தான்​

​

​

" பிரதாப் சீக்கிரமா கிளம்பி நாச்சி வீட்டுக்கு வா உன்கிட்ட பேசணும் "​

​

என்று கடுப்புடன் கூடிய பதற்றத்துடன் , பிரதாப்பும் விரைவாக கிளம்பி பவளாவின் வீட்டிற்கு அரக்க பறக்க​

ஓடி வந்தவன் வீட்டின் நடுக்கூடத்தில் முழுதாக சீழ் செய்த நிலையில் இருந்த நாச்சியப்பனது​

உடலை பார்த்தவனுக்கு உடலும் உள்ளமும் நடுங்கி தான் போனது​

​

ஆனால் தன்னிடம் விரயமாக்க நேரமில்லை என்பதை உணர்தவன் விறுவிறுவென அங்கிருந்த அறையினுள்​

நுழைந்தபடி தீராவை தேட அவனோ விடியலை நோக்கி காத்திருக்கும் வானத்தை கண்கொட்டாது பார்த்திருந்தான்.​

​

தீராவின் மனக்கண்முன், "ஐயோ என்ன விட்ருங்க அத்தான் விட்ருங்க நானும் என் குழந்தையும் எப்படியாவது பிழைச்சுக்குறோம் எங்கள உயிரோட விட்டுருங்க "​

​

என்று கத்திய பெண்ணவளை தீப்பார்வை பார்த்த தீராவோ "வேலைக்கார நாயே உனக்கு நான்​

அத்தானா ? என் தம்பி குழந்தை தான் உன் வயித்துல சுமக்க உனக்கு என்ன தகுதிடி இருக்கு"​

​

என்றபடி அவளை தரதரவென எங்கோ இழுத்து செல்வது போல் விம்பம் தோன்றவும்​

​

தீராவின் அருகில் சென்ற பிரதாப் தோளை தொடவும் நேரம் சரியாக இருந்தது. தன் மீதும் தம்பி மீதும் அளவுக்கடந்த கோபத்திலிருந்தவனை தொட்ட நொடி பிரதாப்பின் கண்களில் பூச்சி பறந்தது.​

​

தீரவோ, "முட்டாள் முட்டாள் அன்னையிலிருந்து உன்கிட்ட சொல்றேன் கண்ட பொண்ணையும் தொடாத​

தொடாதான்னு நீ போயும் போயும் " என்று சுவரில் அடித்து தன் கையை காயப்படுத்தியவனின்​

​

வெறியை அடக்கும் வலி தெரியாது கையை பிசைந்தபடி பிரதாப் நின்றிருக்க அதே சமயம் நாகப்பாம்பின் வடிவத்திலான ஊன்றுகோலுடன் பிணத்தினருகில் வந்த வெள்ளை நிற சாரி அணிந்த கூன் விழுந்த மூதாட்டியோ வெள்ளைப்படலம் நிறைந்த கண்களால் அப்பிணத்தையும் அறையில் கூடியிருந்தவர்களையும் மாறி மாறி ஏளனத்துடன் கூடிய வன்ம பார்வை பார்த்தபடியே அங்கிருந்த கதிரையில் அமர்ந்தார்.​

​

​

ஆதித்யராயன் பவளாவின் நடவடிக்கையை விழி விரித்து பார்த்தபடி நிற்க அவளோ இரவுணவை ஆதிக்கு​

பரிமாறியபடியே​

​

"என்ன ஆதி ஏதாவது பிரச்சனையா ? " அவனோ பெருமூச்செறிந்தபடி​

​

"பவி நீ ஏன் உங்க அப்பாவோட தற்கொலை ஐ மீன் அதாவது "​

​

என்று ஏதோ சொல்ல முயன்றவனை கைகளால் நிறுத்தும்படி சைகை செய்தவள்​

​

"ஆதி குற்றம் செஞ்சவங்கள விட உடந்தையா இருந்தவங்களுக்கு தான் தண்டனை அதிகமா​

கொடுக்கணும் அந்த சக்ரவர்த்தி குடும்ப மானத்துக்காக கௌரவ கொலை பண்ணிட்டாங்கன்னு​

தெரிஞ்சும் "​

​

என்றவளுக்கு கண்ணீர் வழிய அதை அடக்கியவள்​

​

" இவங்கள மாதிரி கூழை கும்பிடு போட்ற கூட்டம் தான் நம்ம அதியா அநாதையா நிற்க காரணம் உங்களுக்கு புரியுதா? அதனால இந்த மாதிரி தண்டனை அவங்க எல்லோருக்கும் அவசியம் "​

​

என்றவளை அர்த்தமாக பார்த்த ஆதிக்கு அதியாவின் நிலையை எண்ணி மீண்டும் வன்மம் தலைத்தூக்க​

​

"பவி இவங்கள வேட்டையாட ஏதாவது ஸ்பெஷல் ஐடியா இருக்கா ? "​

​

என்று குரூர புன்னகையுடன் வினவ பவியோ​

​

"இருக்கே அவங்களோட முட்டாள்தனம் தான் நம்ம மூலதனம் "​

​

என்றபடி வாய்விட்டு நகைக்க அதே சமயம் பவியின் தொலைப்பேசிக்கு அனுப்பிரியா​

அழைக்க அதையேற்ற பவியோ அவள் கூறிய விடயத்தை கேட்டு வன்ம புன்னகை புரிந்தபடியே​

​

"அடுத்த காய் அடிக்கும் போது நான் அங்கேயிருப்பேன் அனு, நான் சொல்ற மாதிரி பண்ணு "​

என்றபடி அடுக்கடுக்கான திட்டத்தை கூற​

​

அனுவும் சரியென்றபடி ஏற்றுக்கொண்டாள்.​

​

நாச்சியாரின் வீட்டில் அங்குமிங்கும் உலாவியபடி ஏதேதோ சிந்தனை செய்துக் கொண்டிருந்த தீராவின்​

அருகில் அமர்ந்திருந்த பிரதப்போ,​

​

​

"தீரா எனக்கு பயமா இருக்குடா நாச்சியப்பன் மாமாக்கே இந்த நிலைமைனா​

நாமெல்லாம்.. நான் பண்ணினது தப்பு தான் அதுக்காக இப்படியா ?​

​

நாம தகுதி தராதரம் பார்க்குறது ஒரு பிரச்சனையாடா ?"​

​

என்று கண்டபடி உளறியவனது ஷர்ட் காலரை இறுக பற்றிய தீரவோ​

கன்னத்தில் இரண்டு அறை வைத்து​

​

"பிரதாப் உளர்றது நிப்பாட்டு என்ன பண்ணலாம்னு யோசிப்போம் எப்படியும் தப்பிச்சிரலாம்​

நீ மட்டுமில்ல நானும் தான் உன்னோட சேர்ந்து எல்லா கொடுமையும் பண்ணிருக்கேன் பிரச்சனை நம்ம​

ரெண்டு பேருக்கும் தான்​

​

என்றபடி தலையில் கை வைத்த தீராவை மகிழ்ச்சி பொங்க​

பார்த்திருந்தார் வெள்ளை நிற புடவை அணிந்த மூதாட்டி​

துகிரின் பயணம் தொடரும்....​

******************************************************​

வணக்கம் நட்பூக்களே! ​

​

நான் தான் உங்க அஸ்திரம் 5 தலைவலி உயிர் போகுது இவ்வளவு தான் சரி பார்க்க முடிஞ்சது மிச்சத்த நாளைக்கு போடுறேன்ப்பா கதையின் நிறை குறைகள கமெண்ட் பண்ணி சொல்லிருங்க செல்லம்ஸ் ஏதாவது குற்றம் குறை இருந்த இந்த பச்சபுள்ளய மன்னிச்சுருங்க தங்கங்களா உங்க ஆதரவை போட்டி முடியும் வரை எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் கொடுங்க மக்களே​

எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே - கருத்து திரி

எவ்வம் தீர்க்கும் துகிரே

pmtamilnovels.com