மலர் 5
"அரசி நேத்தில இருந்து ஒரே யோசனையா இருக்க. எதாவது பிரச்சனையா." என்று கார்த்திகா அமுதரசியிடம் கேட்க, யாரிடமாவது கூறினால் தனது மன பாரம் குறையும் என்று எண்ணி,
"நேத்து ஹோட்டல்ல என் மாமா பையனை பாத்தேன்....." என்று ஆரம்பிக்க,
"உனக்கு மாமா பையன் இருக்கிறத சொல்லவே இல்ல கள்ளிடி நீ..." என்று அமுதரசின் இரு கன்னத்தை பிடித்துக் கிள்ள, கார்த்திகா கையை தட்டி விட்ட அமுதரசி,
"குறுக்க பேசாம நான் சொல்றத முழுசா கேளு... இல்லனா ஆள விடு..." என்று எழுந்து கொள்ள,
"ஏய் இரு... இரு... தெரியாம உன்னை கிண்டல் பண்ணிட்டேன். தயவு செஞ்சு சொல்ல வந்ததை சொல்லு.
இல்லன்னா என் தலை வெடிச்சிடும்." என்று கார்த்திகா உடனடியாக சமாதானப்புறாவை பறக்கவிட
"என் அம்மாவுக்கு ரெண்டு அண்ணன் இருக்காங்க பேரு அமுதவாணன், இன்னொருத்தர் ஆதிகேசவன் ." என்று அவள் கூறிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது,
"சோ உங்க அம்மா அவங்க பெரிய அண்ணன் மேல இருக்கிற பாசத்துல உனக்கு அமுதரசின்னு பேர் வச்சிருக்காங்க. ரைட்?" என கார்த்திகா கூற 'ஆம்' என்று தலையை அசைத்து அதை ஏற்றுக் கொண்ட அமுதரசி
"சின்ன வயசிலேயே எனக்கும் என் மாமா பையனுக்கும் மேரேஜ் பிக்ஸ் பண்ணிட்டாங்க. இடையில் நடந்த ஒரு பிரச்சனையில் இந்த மேரேஜ் பேச்சு வார்த்தை வேண்டாம்னு முடிவு பண்ணிட்டாங்க.
ஆனாலும் அம்மா என்னைக்கு இருந்தாலும் நான் அந்த வீட்டுக்கு தான் மருமகளா போகணும்னு சபதம் போட்டு இருக்காங்க." என்று சுருக்கமாக தன் கடந்த காலத்தை கூற,
"இப்ப என்ன... உனக்கு நேத்து பாத்த உங்க மாமா பையனை புடிச்சிருக்கா? இல்ல ?" என்று கேட்க, சோகமாக புன்னகைத்த அமுதரசி
"பிடிக்குமான்னு கேட்டா என் அத்தானை ரொம்ப பிடிக்கும்." கண்களில் கனவு மின்ன கூற
"உன் அத்தானுக்கு உன்னை பிடிக்குமா?" என்று கார்த்திகா அடுத்த கேள்வியை கேட்டாள்.
"பிடிக்கும் நான் எவ்வளவு கொடுமை படுத்தினாலும், என்ன கடைசி வரைக்கும் குழந்தை மாதிரி தாங்குற அளவுக்கு பிடிக்கும்." என்று தன் மாமன் மகன் தன் மீது எந்த அளவு பாசம் வைத்திருக்கின்றான் என்று கூற,
"உனக்கும், உன் அத்தானுக்கும் பிடிச்சிருக்கு தான, அப்புறம் என்ன நேரா போறோம்; தட்றோம்; தூக்குறோம்." என்று சினிமா பட வசனம் போல பேச, தனக்குள் இறுகிய அமுதரசி
"எனக்கு மரியாதை இல்லாத வீட்டில என்னால வாழ முடியாது." என்று உணர்ச்சி துடைத்த குரலில் கூற, பிரச்சனை பெரியது என புரிந்து கொண்ட கார்த்திகா
"இங்க பாரு அமுதரசி நான் உனக்குச் சொல்ல வேண்டியதில்லை, சில சமயம் காதல்ல கௌரவமும் பார்க்கக்கூடாது.
அப்படி பார்த்தா காதலும் நாமும் காணாமல் போயிடுவோம்." என்று கூற, அவள் புறம் திரும்பிய அமுதரசி
"காதல்ல கௌவுரவம் பார்க்க கூடாதுன்னு யார் சொன்ன? காதல்ல மட்டும் இல்ல எல்லா உறவுக்குள்ளயும் சுயகௌரவம் ரெம்ப முக்கியம்.
நம்ம கிட்ட இறங்கி போறவங்க கிட்ட நாமும் இறங்கிப் போகலாம். என் ஒட்டு மொத்த குடும்பத்தையும், அவங்க சுயமரியாதையையும் என்ன அசிங்க படுத்தினவங்க கால்ல கொண்டு போய் வைக்க முடியாது.
அது மட்டுமில்லாம எனக்கு என் அத்தான் மேல லவ் இல்லையே... எனக்கு இருக்கிறது பிடித்தம் மட்டும் தான்.
என்ன வேண்டாம்ன்னு சொன்ன கோபம் அவன மறக்க விடாம நியாபக படுத்திட்டு இருக்கு.
இது காதல்ன்னு சொல்ல முடியாது. பிடித்தம் மட்டும் தான். இன்னும் தெளிவா சொல்லன்னும்னா இது பப்பி லவ்ன்னு சொல்லிக்கலாம்.
ஒரு வேளை பேசினபடி கல்யாணம் நடந்திருந்தா பப்பி லவ் நிஜ லவ்வா மாறியிருக்கும். ஆனா இப்பாே அது பப்பி லவ்வா மட்டும் தான் இருக்கு. அது எப்பவும் நிஜமா மாறாது." என்று அமுதரசி கார்த்திகாவிடம் கூறுவது போல தனக்குத்தானே கூறிக் கொண்டாள்.
அதன் பிறகு கார்த்திகா அமுரசிடம் அதைப் பற்றி பேசவில்லை என்றாலும் தான் தோழியின் வாழ்க்கையில் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று முடிவு எடுத்துக் கொண்டாள்.
முடிவெடுத்தவள் அவள் அத்தானின் பெயரை கேட்டிருக்கலாம்...
அவள் செய்வது எந்த அளவு சிக்கலை ஏற்படுத்தும் என தெரிந்திருந்தால் எதுவும் செய்து இருக்க மாட்டாளோ என்னவோ!
____________________________________________
வீட்டின் மெட்டை மாடியில் வானத்தின் நிலவை ரசித்தபடி நின்று கொண்டிருந்த சாகித்யன் தன்னவள் சிறுவயதில் தனக்கு அளித்த முத்தத்தை நினைத்து, தன் கன்னத்தை தொட்டு பார்த்து சிரித்து கொண்டான்.
"அப்போ நான் உன்னையே கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்.' என்று கூறிவிட்டு வண்ணத்து பூச்சியாய் பறந்து சென்றவள் நினைவு மனதை மயிலிறகு கொண்டு வருடுவது போல இதமாக இருந்தது.
பதினென் பருவத்தில் அடியெடுத்து வைத்திருந்த சாகித்யனுக்கு காதல் பற்றியும் கல்யாணத்தை பற்றியும் பெரிதாக சிந்தனை இல்லை. ஆனாலும் அமுதரசி தனக்கானவள் என்ற எண்ணத்தின் விதை அன்று அவன் மனதில் ஆழமாக விழுந்தது.
இடையில் நடந்த பிரச்சனையில் அவளை மறக்கவில்லை என்றாலும் அமுதரசி பற்றிய நினைவை ஒதுக்கி வைத்திருந்தவனுக்கு மீண்டும் அவளை பார்த்த பின்பு அவ்வாறு ஒதுங்கி இருக்க முடியவில்லை.
'பாத்துக்கலாம் எங்க போயிட போறா. அதான் என் அன்பு அத்த இருக்கிறாங்களே. யார் நினைச்சாலும் அம்முவ என் கிட்ட கொண்டு வந்து சேர்த்திடுவாங்க.' என்று அத்தையின் சபதத்தின் மீதிருந்த நம்பிக்கையில் கனவு காண ஆரம்பித்தான்.
_____________________________________.
இன்னும் சில நாட்களில் கடைசி வருட மாணவர்களுக்கு இறுதிப் பரீட்சை நடைபெற இருப்பதால் கல்லூரி சார்பாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட பிரிவு உபச்சார விழா கோலாகலமாக நடந்து கொண்டிருந்தது.
மாலை ஆரம்பித்த விழா எட்டு மணியை நெருங்கும் அளவிலும் உற்சாகமாக நடந்து கொண்டிருந்தது. நிகழ்ச்சியில் ஒவ்வொன்றிலும் அனைவரும் உற்சாகமாக கலந்து கொள்ள, ஏனோ அமுதரசியால் மட்டும் யாருடனும் ஒன்றித்து போக முடியவில்லை.
அதிகபடியான சத்தம் தலையை வலிக்க வைப்பது போல இருக்க, தன் தோழியிடம் சொல்லி விட்டு விழா நடைபெறும் இடத்திலிருந்து சற்று தள்ளி வந்தாள்.
அமுதரசி கால் போன போக்கில் நடந்து கொண்டிருக்க, அவள் எண்ணங்கள் முழுவதும் மீண்டும் அவளை கேட்காமலேயே கடந்த காலத்தை நோக்கி திரும்பியது.
"சக்தி உண்மையிலேயே நிலாவில பாட்டி வடை சுடல தான. புக்ல நீல் ஆம்ஸ்ராங் தான் இருக்காருன்னு போட்டிருக்கு." என்று அமுதரசி ஊஞ்சல் ஆடியபடி தனக்கு தோன்றிய சந்தேகத்தை சாகித்யனிடம் கேட்க, அவனும் ஊஞ்சல் ஆட்டி விட்டபடி,
"ஏன் உனக்கு வடை சாப்பிடனும் போல ஆசை இருக்கா." என்று பதில் கேள்வி கேட்க, அதில் கடுப்பானவள் ஊஞ்சலில் இருந்து குதித்து கீழே இறங்கி
"நான் கேள்வி கேட்டா அதுக்கு பதில் தான் சொல்லணும். நீ ஒரு கேள்வி கேட்கக்கூடாது." என்று இடுப்பில் கையை வைத்துக் கொண்டு முறைத்தபடி பேசினாள்.
தன் இடுப்பு உயரம் கூட இல்லாத அமுதரசியின் கோபம் சாகித்யனுக்கு சிரிப்பை வரவழைக்க, அவளது குட்டி ஜடையை
"ஆழாக்கு சைஸ்ல இருந்துகிட்டு உனக்கு எவ்வளவு கோவம் வருது." என்று கேட்க, தன் ஜடையை பிடித்து இழுத்ததில் வந்தக் கோபத்தில் பேசாமல், அங்கே இருந்த கல் மேடையில் அமர்ந்து கொண்டாள்.
அவளின் சிறுபிள்ளைத்தனமான கோபத்தில் சிரித்துக்கொண்டே அருகில் வந்தவன், அவள் முன் மண்டியிட்டு,
"எதுக்கு என் அம்மு இவ்வளவு கோபம்.... சரி இப்ப கோளு உன் கேள்விக்கு சரியா பதில் சொல்றேன்." என்று சமாதான கொடியை பறக்க விட, அவனது சமாதானத்தை அலட்சியப்படுத்திய அமுதரசி
"நீ ஒன்னு எனக்கு பதில் சொல்ல வேண்டாம் போ." என்று அவனிடம் கோபமாக கூறிவிட்டு வீட்டிற்குள் சென்றாள்.
"தம்மாத்தூண்டு இருந்துக்கிட்டு இதுக்கு வர கோபத்தையே சமாளிக்க முடியலயே, வளர்ந்ததுக்கு அப்புறம் என்ன செய்ய போறேனோ?." என்று தனக்கு தானே கூறிக்கொண்டிருக்க, அவனது மனசாட்சியோ
"பிடிக்காத மாதிரி ரெம்ப தான் சலிச்சிக்கிற. உன் அம்மு செய்யிற சேட்டைய ரசிக்கிறதுக்காகவே வெறுப்பேத்துற தான. சமாளிக்க முடியலன்னா பட்டுன்னு கால்ல விழுந்துடு." என்று கூற,
"அது எனக்கு தெரியும் நீ உன் வேலைய பாரு." என்று மனசாட்சியை அடக்க
"ஐயையோ சக்தி தனியா பேசிக்கிறான்." என்று தனக்கு பின்னே கேட்ட அமுதரசி குரலில் சாகித்யன் திரும்பி பார்த்து விளக்கம் தருவதற்கு முன் அவளோ வீட்டிற்குள் ஓடிக்கொண்டிருந்தாள்.
"ஆ .... ஆ...." என்ற அலறல் ஒலியில் தன் சிந்தனையை கலைத்து.
என்ன என்று சத்தம் வந்த திசையை அமுதரசி பார்க்க, தன் கல்லூரி மாணவன் ரமேஷை ஒருவன் கூர்மையான கத்தி கொண்டு வயிற்றில் பலமுறை குத்திக்கொண்டு இருந்தான்.
அக்காட்சியைக் கண்ட அமுதரசி பயத்தில் உறைந்து நிற்க, குத்தியவனாே அமுதரசியை பார்த்ததும் ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து பின் அங்கிருந்து மாயமாகியிருந்தான்.
நடந்த சம்பவம் விழா நடைபெறும் இடத்திற்கு அப்பால் வண்ண விளக்குகளின் ஒளிபடாத இருளில் நடந்திருந்ததால் யாரும் அங்கு இல்லை.
நிலைமையின் தீவிரத்தை உணர்ந்த அமுதரசி கல்லூரி முதல்வரிடம் கூற, ஆம்புலன்ஸ்க்கு காத்திருக்காமல் தனது வாகனத்திலே ரமேஷே மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றனர்.
காயம் பட்ட மாணவனுக்கு சிகிச்சை ஆரம்பித்த பிறகே அமுதரசி தன் தோழிகளுக்கும், அவள் தந்தைக்கு நடந்ததை தெரியப்படுத்த அவரும் அமுதரசிக்கு துணையாக வந்து விட்டார்.
"சார் போலீஸ் வரும் முன்ன நீங்க உங்க பெண்ண கூட்டிக்கிட்டு புறப்படுங்க. தேவையில்லாம இதுல அமுதரசி பெயர் இன்வால்வ் ஆக வேண்டாம்." என்று பெண்ணை பெற்ற தகப்பனாக கூற, அவரும் மகளை கூட்டிக் கொண்டு வீட்டிற்கு புறப்பட்டார்.
ஒரு வழியாக இருவரும் வீடு வந்து சேர நேரம் பத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. வீட்டிற்கு வந்ததும் அன்பரசி
"எதுக்குடீ உனக்கு இந்த வேண்டாத வேலை..." என்று கண்ணீர் மல்க கேட்க,
"அம்மா தயவு செஞ்சு கண்ணுல கட்டி வச்சிருக்கிற டேம்ம திறந்து விட்டுடாதே. ஏற்கெனவே நான் ரெம்ப டயர்ட்டா இருக்கேன்.
இன்னைக்கு என்னால உன்ன சமாளிக்க முடியாது." என்று அமுதரசி கூற, அன்பரசி தன் கண்ணீரை துடைத்து விட்டு
"உனக்கு என் கவலை விளையாட்டா இருக்குதா. நீ இழுத்து வைக்கிற பிரச்சனை இன்னையோட முடிஞ்சிடாது. நீ உதவி பண்ண போனதுக்கே உன்ன போலீஸ் ஸ்டேஷன், கோட்னு அலைய வைப்பாங்க.
அது மட்டுமில்லாம குத்தினவன் யாரு என்னனு தெரியல, அவனால உனக்கு பிரச்சனை வந்தா என்ன செய்ய." என்று ஒரு தாயாக மகளை நினைத்து வருத்தத்தில் பேச ஆரம்பித்து கோபத்தில் முடிக்க,
'ஆத்தி சும்ம இருந்த சிங்கத்த சொறிஞ்சு விட்டுட்டோமோ.... ம்ம் சமாளிப்போம்.' என்று மனதுக்குள் பேசிக்கொண்ட அமுதரசி,
"நீங்க பயப்படற மாதிரி எதுவும் நடக்காது ம்மா. நான் யாருக்காகவும் சாட்சி சொல்ல போக மாட்டேன். என் கண்ணு முன்னாடி ஒரு உயிர் போகக் கூடாதுன்னு நினைச்சு தான் உதவி பண்ணேன்.
யார் வந்து என்ன விசாரிச்சாலும் நான் எதையும் பார்க்கலைன்னு என்று சொல்லிக்கிறேன்." என்று அப்போதைக்கு தாயை சமாதானம் செய்தாள்.
மகள் கண்ணிலிருந்த தீவிரமே அவள் இந்த வழக்கிலிருந்து ஒதுங்கிக்கொள்ள மாட்டாள் என்று மாணிக்கத்திற்கு புரிய, மனைவி தூங்கியது மகளின் அறைக்கு வந்தார்.
"வாங்க ப்பா..." என்று வரவேற்க, தன் மகளை உற்று நோக்கிய மாணிக்கம்
"அமுது எனக்கு நல்லா தெரியும் நீ கண்டிப்பா அம்மா கிட்ட சொன்ன மாதிரி இருக்க மாட்டேன்னு. எதுக்கும் கவனமாயிரு.
எதுனாலும் அப்பாவும் கூட இருக்கிறேன்." என்று மகளுக்கு தனது ஆதரவை தெரிவித்து விட்டு வந்தார்.
எப்போதும் போல தான் எதையும் கூறாமலே தன்னை புரிந்து கொள்ளும் தந்தையை நினைத்து அமுதரசியால் வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.
இது போல மகளின் செயலுக்கு ஆதரவளிக்கும் ஒரு தந்தை எல்லாருக்கும் கிடைப்பதில்லையே.
____________________________________________
தனது கண்ணில் இருந்த கண்ணாடியை கழட்டி யூனிபார்மில் மாட்டியபடி மிடுக்காக இறங்கி வந்த சாகித்யன் நேராக கல்லூரி முதல்வர் அறைக்கு சென்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு
"எனக்கு உங்க கூட அன்னைக்கு ஹாஸ்பிட்ல் வந்த பொண்ண விசாரிக்கனும்." என கூற,
"என் கூட யாரும் வரல. நான் தனியா தான் வந்தேன்." என்று கல்லூரி முதல்வர் அமுதரசி பற்றி கூற மறுக்க,
"ஹாஸ்பிடல் சிசிடிவி புட்டேஜ் பாத்துட்டு தான் வந்தேன்." என்னிடம் எதையும் மறைக்க முடியாது என்னும் தோரணையுடன் சாகித்யன் பேச,
"சாரி மிஸ்டர் சாகித்யன் அந்த பொண்ணு எனக்கு துணையா ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்ததுக்கா இந்த கேஸ்ல இன்வால்வ் பண்ண முடியாது." என்று முதல்வர் கண்டிப்புடன் கூற,
"சார் இது ஜெஸ்ட் என்கொயரி மட்டும் தான். நிச்சயமா நான் அந்த பொண்ண இந்த கேஸ்ல எங்கயும் இன்வால்வ் பண்ண மாட்டேன்." என்று சாகித்யன் உறுதியளிக்க, முதல்வரின் அழைப்பின் பெயரில் அவரது அறைக்கு வந்த அமுதரசி
"சார் என்ன கூப்பிட்டீங்களா?" என கேட்க, தனக்கு எதிரே இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தவனை கையை காட்டிய கல்லூரி முதல்வர்
"அமுதரசி மீட் மிஸ்டர் சாகித்யன் அமுதவாணன். இவர் உங்ககிட்ட ரமேஷ் கேஸ் விஷயமா விசாரிக்கணுமாம்.." என்று கூற,
'சாகித்யன் அமுதவாணன்' என்ற பெயரில் ஒரு நொடி திகைத்த அவனை திரும்பி பார்த்த அமுதரசி அடுத்த சில வினாடிகளிலேயே தறிகெட்டு ஓடிய தன் உணர்வுகளை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்து அந்நிய பார்வை பார்த்து வைத்தாள்.
வந்ததிலிருந்தே அமுதரசி முகத்தை மட்டுமே கவனித்துக்கொண்டிருந்த சாகித்யனுக்கு அவள் முகத்தில் தோன்றி மறைந்த திகைப்பை கண்டு கொண்டான்.
தன் பெயருக்கு அவளிடம் தோன்றிய திகைப்பு அவளுக்கு தன்னை யார் என்று தெரியும் என்பதை காட்டிக்கொடுக்க அதில் மகிழ்ந்தவனுக்கு, அடுத்து அவள் அந்நிய பார்வைக்கான அர்த்தம் தான் புரியவில்லை. ஆகவே அவன் தானும் அவளை கண்டு கொண்டதை காட்டிக்கொள்ளவில்லை.
"எனக்கு நேத்து நடந்த சம்பவம் பத்தி கொஞ்சம் டீடைல்ஸ் தேவைப்படுது." என்று விசாரிக்க, கல்லூரி முதல்வரை பார்த்து தயங்கிய அமுதரசி,
"சார் ஏற்கனவே பிரின்சிபல் சார் கிட்ட நான் தெளிவா சொல்லிட்டேன், அந்த இருட்டில நான் யாரையும் தெளிவா பார்க்கல." என்று கூற,
"நம்புற மாதிரி இல்லையே." என்று தனது தாடையை தடவியபடி கூறிய சாகித்யனை முறைத்து பார்த்த அமுதரசி
"நீங்க நம்பலன்னா அது என்னுடைய பிரச்சனை கிடையாது." என்று துடுக்காக பதில் கூற,
"நீ்ங்க எதுக்காக பங்ஷன் நடக்கும் தனியா போகணும்? என்று சந்தேகத்தை முன் வைக்க
"ஸ்டேஷ்ல லவ் சாங் போட்டதும் எனக்கு என் லவ்வர் நியாபகம் வந்துட்டு... அதான் பேச போனேன்." நக்கலாக பதில் கூற,
"என்ன லவ்வரா?" என்று சாகித்யன் அதிர்ந்து நோக்கும் போதே, கல்லூரி முதல்வர்
"அமுதரசி என்ன ஆச்சு உனக்கு... நீ இப்படி பேசுற பொண்ணு இல்லயே..." என்று சிறு கண்டிப்புடன் கேட்க, அதன் பிறகே அவரை வைத்துக் கொண்டு பேசியதை உணர்ந்த அமுதரசி
"சாரி சார் நேத்துல பார்க்கிற எல்லாரும் ஒரே கேள்விய கேட்டு கேட்டு டார்சர் பண்றாங்க. அதான் என் அறியாம பேசிட்டேன்." என்று அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு
''சார் நான் சொல்ல வேண்டியத எல்லாம் சொல்லிடேன். இதுக்கு மேலயும் என்ன தொந்தரவு பண்ண நினைச்சா நான் உங்க மேல் இடத்தில பேச வேண்டியத இருக்கும்.
ஒருத்தர் ஆபத்தில இருந்தா அவங்கள காப்பாத்துறது மனித தன்மை. அதுக்காக இப்படி விசாரிக்கிறேன்னு டார்சர் கூடாதுன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா." என்று அமுதரசி கேட்க அவளைப்பார்த்து சாகித்யன்
"விபத்தில் உதவி பண்ணினா விசாரிக்க அவசியம் கிடையாது. ஆனால் கொலை முயற்சி வழக்கில் சாட்சியங்கள் இருந்தால் விசாரிக்கலாம்." என்ற சாகித்யனின் பார்வையும் பேச்சுமே
'நான் உன்னை மீண்டும் விசாரிக்க வருவேன்' என்று சொல்லாமல் சொன்னது. அவன் பார்வையை தவிர்த்த அமுதரசி கல்லூரி முதல்வரை நோக்கி
"சார் இனி காலேஜ்ல வந்து இவர் என்ன தொந்தரவு பண்ணாம பாத்துக்கோங்க." என்று கூறிவிட்டு சென்றுவிட, கல்லூரி முதல்வர் சாகித்யனிடம்
"சார் அமுதரசி படிக்கிற பொண்ணு. ஏதோ நீங்க தன்மையா கேட்டதால விசாரிக்க ஒத்துக்கிட்டேன். ஆனால் இனியும் ஒரு பொண்ண நீங்க காலேஜ்க்குள்ள வந்து தொந்தரவு பண்ண நான் அனுமதிக்க முடியாது." என்று கூற, சாகித்யனும் அவர் நிலையை புரிந்து கொண்டு வெளியேறினான். ஆனாலும் அமுதரசியை அப்படி விட்டுவிட அவன் நினைக்கவில்லை.
மலரும்...
