பிழையில்லா இலக்கணம் நீயடி - கதை திரி

[Priyanka Muthukumar]

இலக்கணம் 7:

சீரழிந்த கோலத்தின் வர்ணங்கள் மீண்டும் சீர் திருத்தப்பட்டு அழகானது போல் விஜய்யின் வருகை அவளது வாழ்வில் வண்ணத்தை கொண்டு வரத்தொடங்கியது.

ரணமாய் இருந்த மனங்களின் காயத்தை ஆற்றும் அரும் மருந்தாய் அவனது கள்ளமில்லா புன்னகை அமைந்தது.

ஆனால் தன்னுள் ஏற்பட்டிருக்கும் மாற்றத்தை உணராத பேதையவளின் உள்ளமோ கடந்த கால சுவடுகள் கொடுத்த வலியால் மீண்டும் ஒரு புது உறவை ஏற்க அஞ்சி மருகியது.

அதன்பொருட்டு இந்த சிறு மன பிசகு கூட,அந்த நாளில் அவனை சற்று அதிகப்படியாக பேசியதால் வந்த இரக்கம் என்றே தன்னை தானே சமாளித்து பழைய விறைப்புடனே சுற்றித்திரிய வைத்தது.

சலனத்தை விதைத்தவனை தன்னிடமிருந்து விலக்கி வைக்கும் விதமாக அவனிடம் பழைய திமிருடனே நடந்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தாள்.

அடுத்த நாளிலிருந்து அவள் விஜய்யை பார்க்கும் வேளையெங்கும் அவனை முறைத்துக்கொண்டே இருந்தாள்.

அவனோ ‘இவங்க எதுக்கு இப்போ முகத்தில் சுடுத்தண்ணீய ஊத்தின மாதிரி விறைப்பா பார்க்கறாங்க?அடேய் விஜய்…நீ என்னத்தடா பண்ணி தொலைச்ச?’ என உள்ளுக்குள் புலம்பி அவளை விழி பிதுங்கி பார்த்தான்.

அவனில்லாத பொழுதுகளில் சாதாரணமாக இருப்பவள்,அவனை தப்பி தவறி கண் முன்னால் கண்டுவிட்டால் சிடுசிடுக்க தொடங்கிவிடுவாள்.

‘அப்போ கேஸு உன் மேல் தான்டா விஜய்…கன்பார்ம்’ என தன் மீதான ஏதோவொரு கோபம் அவளை இவ்வாறு நடக்க வைக்கிறது என்பதை யூகித்தவன் ‘முடியல’ என ஆதங்க பெருமூச்சை வெளியேற்றினான்.

நேற்று அவளின் அனுமதியின்றி அவன் தீண்டிய கரங்களின் ஸ்பரிசத்தால் அவளுக்குள் பல்வேறு உணர்ச்சி பிரவேகங்கள்!!

அத்தோடு ஒவ்வொரு முறையும் அவனது பேச்சும் சிரிப்பும் அவளை பாதித்துக்கொண்டே இருந்தன.

அவனை பார்த்து ஒரு நாளாகினும் தன்னை அவன் பார்க்கும் பார்வையில் ஒரு உரிமையும்,அதையும் தாண்டி அவனது கண்களில் உருவமில்லா ஒரு உணர்வும் தென்படுவதை அவளால் அறிய முடிந்தது.

அந்த விம்பமில்லாத உணர்வின் பெயர் அவள் அறியாவிடிலும்,அது அவளின் இதயத்திற்குள் பெரும் சலசலப்பை உண்டாக்கியது.

அந்த பகுத்தறிய முடியாத உணர்ச்சிகளின் உச்சத்தில் அவள் தவித்து தடுமாறி நின்றிருக்கையில் அவளது கடந்த காலத்தின் துரோகம் முகத்திலறைய பட்டென்று சுதாரித்த பெண்ணவளிற்குள் அவனுள் உருகிய தன்னை நினைத்தே பெரும் கோபம் ஒன்று கிளர்ந்தெழுந்தது.

‘ஏற்கனவே ஒரு முறை பட்ட காயத்தின் வடுவே ஆறவில்லை…அதற்குள் அந்த காயத்தை ரணமாக்க முனைக்கிறீயா?’ என அவளின் மனசாட்சியே காறி உமிழ்ந்தது.

இதற்கு மேலும் அவன் தன்னருகே இருந்தால் சரிவராது என்று திடமான முடிவெடுத்தவள்,விரைவில் இங்கிருந்து செல்வதற்கான சாத்தியங்களிற்கு முயல வேண்டும் என்று சிந்தித்து முடிவெடுத்தாள்.

அத்தோடு மகனின் நினைவை நெஞ்சில் இருத்தி வேறு எந்த விதமான எண்ணங்களும் எழக்கூடாது என்ற திரத்தோடு,அவனை தன்னிலிருந்து விலக்கி வைப்பதற்கான ஏற்பாடுகளை மேற்கொண்டாள்.

அதன்படி,நேற்று மழையின் காரணமாக அவனை இல்லத்தினுள்ளே அனுமதித்தவளோ இன்று முதல் அவளிருந்த இடத்திற்கு அவன் வருவதற்கு தடை விதிக்க தொடங்கினாள்.

அன்று மாலை அவளோடு இல்லத்திற்குள் நுழைய முற்பட்டவனை வாசலோடு இடையிட்டு நிறுத்தி,வேண்டுமென்றே அவனை விரல் சொடக்கிட்டு அழைத்தாள்.

அவள் அவ்வாறு தன்னை அழைத்தது ஆண்மகனாகிய அவனிற்கு பெரும் அவமதிப்பாக இருந்தாலும்,அவனோ தன்னை அடக்கி சட்டையை இழுத்துவிட்டு ‘என்ன’ என்பது போல் அவளை ஏறிட,

ஒற்றை புருவம் உயர்த்தி “ஆமா மிஸ்டர் விஜய்…” என இழுத்தவள்,

கண்ணாலே உள்ளே சுட்டிக்காட்டி”நீங்க எங்க உள்ள வரீங்க?” என இதழை வளைத்து தெனாவட்டாக கேட்கவும்,

அவளின் முகத்தை உற்று நோக்கியவன் “மேடம் இது என்ன கேள்வி?நான் உங்ககூட தான ஸ்டே பண்ணியிருக்கேன்” என வெகு சாதாரணமாக விளக்கம் அளித்தவன் ‘இதெல்லாம் ஒரு கேள்வியா?’ என்பது போல் தாடையை நீவினான்.

அதில் “ஓ” என இதழை பிதுக்கிய பெண்ணவளோ ‘அது சரி’ என தலையசைத்து எகத்தாளமாக புன்னகைத்தாள்.

பின்பு தனக்கு முன்பே நின்றிருந்தவனை ஆழ்ந்து பார்த்தவாறு மார்ப்பிற்கு குறுக்கே கைகள் கட்டி “மிஸ்டர் விஜய்…நேத்து மழை வந்ததால் பாவம் பார்த்து உள்ள விட்டேன்…இன்னைக்கு தான் மழை வரலையே…சோ உங்களுக்கு பாவமெல்லாம் பார்க்கமுடியாது…முதல்ல நீங்க இங்கிருந்து கிளம்புங்க” என குரலில் ஏற்ற இறக்கத்துடன் தயவுத்தாட்சண்யம் சிறிதுமின்றி அவனை வெளியேற பணித்தாள் சமந்தா.

அதில் ஒட்டுமொத்தமாய் திகைத்தவன் “மேடம் இதெல்லாம் அநியாயம் அக்கிரமம்…நான் நேத்து உங்களை ஏதாவது தொந்தரவு பண்ணனா…நான் பாட்டுக்கு சிவனேனு ஒரு ஓரமா தான இருந்தேன்…அப்புறம் எதுக்கு என்னை போக சொல்லறீங்க?” என குரல் உயர்த்த,

அவளோ அதற்கெல்லாம் சிறிதும் அசராமல் “நான் முன்னாடி சொன்னது தான் இப்பவும் சொல்லறேன்…முன்ன பின்ன தெரியாத ஆளுங்களோடு என்னால் தங்கமுடியாது…சோ யூ ஷுட் ஸ்டே அவுட் சைடு” என்றாள் அழுத்தம்திருத்தமாக.

விஜயோ நெற்றியை நீவி “ஷப்பா முடியல” என வெளிப்படையாக புலம்பியவன் ‘இவங்களோட முடியலைடா சாமி’ என மானசீகமாக தலையில் கைவைத்தான்.

அத்தோடு மனதிற்குள் ‘நேத்து வான்னு சொல்லறாங்க இன்னைக்கு போன்னு சொல்லறாங்க…இவங்க நல்லவங்களா கெட்டவங்களா?’ என ஆற்றாமையோடு எண்ணியவன் அவளை ஏறிட்டு “இப்போ என்ன மேடம்?உங்களுக்கு என்னை பத்தி முன்ன பின்ன தெரியணும்…அவ்வளவு தான…சோ சிம்பிள்…தெரிய வைச்சிடுவோம்” என அசால்ட்டாக கூறியவன் “இதை பிடிங்க” என அவளின் கையில் வாகனத்தின் சாவியை திணித்தான்.

அவளோ இமைகள் இடுங்க ஒரு கணம் சாவியை நோக்கி விட்டு மீண்டும் தலையை உயர்த்தி ‘என்ன செய்யப்போறான் இவன்’ என்பது போல் அவனை ஆராய்ச்சியாய் பார்த்திருந்தாள்.

ஆடவனோ சட்டையின் முதல் பொத்தானை அவிழ்த்து புஜங்களை மடக்கி கைசட்டையை முட்டிக்கு மேலே மடக்கிவிட்டான்.

‘இவன் என்ன லூசா?’ என அவள் எரிச்சலாக பார்த்திருக்கும் போதே,

களைந்த சிகையை பக்கவாட்டில் இருந்த கண்ணாடி சன்னலை பார்த்து அழுந்த வாரி சரிசெய்து இவளிடம் திரும்பியவன் “ரெடி” என்றான் கேள்வியாக.

‘என்ன ரெடி’ என அவள் இமைகள் இடுக்க குழப்பமாய் நோக்கும் போதே,

தன்னை மேலிருந்து கீழாக சுட்டிக்காட்டியவன் “நல்லா பார்த்துக்கோங்க மேடம்…இது முன்ன” என்றவன் அப்படியே முதுகுப்புறமாக திரும்பி நின்று “இது பின்ன…இதையும் நல்லா பார்த்துக்கோங்க மேடம்…அப்புறம் அது குறை இது குறைன்னு சொல்லக்கூடாது” என சிரியாமல் கூறிவிட்டு திரும்பியவனின் கண்ணோரம் குறும்பு சிரிப்பில் சுருங்கியிருந்தது‌.

அதுவரை அவனின் செயல்களை விழிகளில் கேள்வி தொக்கி நிற்க பார்த்திருந்த பெண்ணவளோ இறுதியில் அவன் உரைத்ததை கேட்டதற்கு பிறகே விஷயமறிந்தவளிற்கு ‘ஐய்யோ மொக்கை பீஸ்’ என வஞ்சியவளிற்கு உள்ளுக்குள் சினத்தை மீறி சிரிப்பாக வந்தாலும்,

வெளியே அவனை விழிகளால் சுட்டெரித்தவள் இதழ்கடித்து “என்ன இது விஜய்?” என நாசி விடைக்க சூடான குரலில் வினவினாள்.

அவனோ தீவிரமான முகப்பாவனையுடன் “ஒரு நாள் முழுசா என் கூடவே இருந்திருக்கீங்க…அப்பவும் என்னை முன்ன பின்ன பார்க்கலைனு ஃபீல் பண்ணிங்க…அதான் முன்ன பின்ன என்னைய காட்டினேன்” என்றவன்,

அவளின் முகத்தையே ஆழ்ந்து நோக்கி “முன்ன பின்ன எல்லாம் கரெக்ட்டா இருக்கா மேடம்?” என அவன் ஒரு மாதிரி குரலில் கேட்கவும்,

“என்ன” என அவளின் குரலில் காரம் ஏறியது.

அதில் சுதாரித்த விஜயோ ‘அடேய்…அடக்கிவாசி மவனே’ என சிகையை அழுந்தக்கோதி “இல்ல மேடம்…இப்போ தான் முன்ன பின்ன என்னைய பார்த்திட்டிங்களே இனிமேல் உங்களோடு தங்கலாமா?” என்றான் நமுட்டு சிரிப்போடு.

சமந்தாவோ அவனை மேலிருந்து கீழாக ஒரு மாதிரி பார்த்து “முன்ன பின்ன பார்த்தும் எனக்கு உங்களை சுத்தமா பிடிக்கலை…அதனால் முதல்ல இடத்தை காலிப்பண்ணுங்க” என அழுத்தமான குரலில் கூறி சாவியை அவனிடம் தூக்கியெறிந்தாள்.

‘நீ விடாக்கண்டன் என்றால் நான் விடாக்கண்டி’ என அவனது வழியிலே சென்று அவனை மடக்கிவிட்டாள் நமது வித்தகி.

அவனோ அவள் எறிந்த சாவியை கப்பென்று தாவிப்பிடித்த வேளையில் கதவிடுக்கின் வழியே “நாளைக்கு எட்டு மணிக்கு நீங்க வந்தால் போதும்” என்றவளின் குரல் கேட்டு அவன் சுதாரிப்பதற்குள் இல்லத்தின் கதவுகள் படக்கென்று மூடப்பட்டது.

அதில் பதறிப்போன விஜய்யோ “மேடம் இதெல்லாம் போங்கு” என அவசரமாக ஓடி வந்து கதவை தட்ட,

அவளோ உள்ளிருந்து “இன்னும் நீங்க இங்கிருந்து போகலையா?” என அதிகாரமாய் வினவவும்,

இவனோ முகத்தை அஷ்டக்கோணலாக சுழித்து “போறேன்…போறேன்” என உரத்தக்குரலில் பதிலளித்தவன்,

முன்னால் திரும்பி “வேற வழி…ம்” என தலையை சிலுப்பி சலித்துக்கொண்டான்.

அந்த ராட்சத படிக்கட்டின் வழியே கீழிறங்கியவாறு “உன் குத்தமா?என் குத்தமா?யாரை நானும் குத்தம் சொல்ல…” என அவனையும் மூடியிருந்த கதவிற்கு பின்பிருந்தவளையும் சுட்டிக்காட்டி சோகப்பாவனையுடன் பாடிக்கொண்டே நெஞ்சில் குத்தி நடந்து வந்தவனை பார்த்து முத்து பக்கென்று சிரித்துவிட்டார்.

அவன் வெளியே துரத்தப்பட்ட விதத்தையும் அவனது முகப்பாவனையும் அவருக்கு சிரிப்பை வரவழைத்தது.

அவரது சிரிப்பை கண்டு கடுப்பானவன் “அங்கே சிரிப்பவர்கள் சிரிக்கட்டும் அந்த ஆணவச்சிரிப்பு” என அவரை முறைத்தப்படி பாட,

அதில் “ஹாஹாஹா” என வாய்விட்டு சிரித்தவரோ “வாங்க தம்பி…இருக்கவே இருக்கு நம்ப இடம்” என அவனை சமாதானம் செய்து அவரோடு அழைத்து சென்றார்.

அவனை வெளியே தள்ளியது அவளிற்கு வருத்தமாக இருந்தாலும்,அவன் அந்த சூழ்நிலையை கூட வெகு சாதாரணமாக விளையாட்டாக எடுத்துக்கொண்ட விதம் அவளை மிகவும் ஈர்த்தது.

அதனால் அவளின் இதழில் முறுவல் ஒன்று தோன்றி மறைந்தது.

‘வெளிய தள்ளியும் திருந்தறானா பாரு’ என திட்டியவளிற்கு ஏனோ அவனின் செயலை ரசிக்கும் பாவனையே உள்ளூன்றியது.

*****
அடுத்த நாள் மாலை அலுவலகத்தில் விசாலமாக இருந்த தாழ்வாரத்தில் சமந்தாவிற்காக விஜய் காத்திருந்த நேரத்தில் அவனது அலைப்பேசி கிணுகிணுத்தது.

‘யாருடா இது’ என கால்சட்டை பையிலிருந்து அவன் அலைப்பேசியை எடுத்து பார்த்தவன்,அதில் ஒளிர்ந்த நண்பனின் பெயரை கண்டவுடன் முகம் பரவசமடைந்தது.

உடனடியாக அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தவன் “ஹலோ மச்சி…என்னடா காத்து இந்தப்பக்கம் வீசுது” என உற்சாகத்துடன் பேச்சை ஆரம்பிக்க,

எதிர்ப்புறம் இருந்தவனோ “வாடா நல்லவனே…உன் ஆளு கூட இருந்தா எங்களையெல்லாம் கண்ணு தெரியுதா?” என சலிப்பது போல் கேட்டான்.

“அடேய் ஆளு கிளுன்னு சொன்ன சாவடிச்சிடுவேன் மவனே” என சிடுசிடுப்புடன் எச்சரிக்க,

“ஓ…அப்போ என்ன சார் சொல்லணும்…லவ்வர்…பொண்டாட்டின்னு சொன்னால் ஓகே வா?” என்றான் பவ்யம் கலந்த போலி மரியாதையுடன்.

அவனின் அந்த வார்த்தை ஆடவனின் நெஞ்சில் பனிச்சாரலை வீச வைத்தது.

ஆயினும்,எதையோ நினைத்து நெற்றியை நீவி “நீ வேற ஏன்டா என் வயிற்றெரிச்சலை கொட்டிக்கிற?அவங்ககிட்ட பேச போனாலே கண்ணாலே ஃப்யர் விடறாங்க…ஒரு லோட் நெருப்பை கண்ணுக்குள்ள ஸ்டோர் பண்ணி வைச்சிருப்பாங்கன்னு நினைக்கிறேன்” என இதழை சுழித்து அலுத்துக்கொண்டான்.

விஜய்யின் நண்பன் அமரோ “ஹாஹாஹா” என வாய்விட்டு சிரிக்க,

அதில் கடுப்பான விஜய் “என் பொழப்பு சிரிப்பா சிரிக்கிறது எனக்கே தெரியுது…இதில் நீ வேற ஏன்டா எக்ஸ்ட்ராவா சிரிச்சு கடுப்பேத்தற” என சீற,

“மச்சி ஒய் டென்ஷன்டா…கூல்…கூல் பட்டி” என நண்பனை சமாதானம் செய்தவன்,

இப்போது கேலியை கைவிட்டு “விஜய் எதுக்குடா இப்படி தயங்கற?நேரடியா போய் அவங்ககிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிட வேண்டியது தான?” என தீவிரமான குரலில் வினவ,

அவனோ உள்ளிருந்து ஆழ்ந்ததொரு மூச்சை வெளியிட்டு “நானாடா சொல்லமாட்டிக்கிறான்…அவங்களை யாரும் நெருங்கக்கூடாதுன்னு அவங்களை சுத்தி அவங்களே ஒரு வட்டத்தை போட்டு வைச்சிருக்காங்க…அந்த வட்டத்தை யாராவது தொட நினைச்சால் கண்ணாலே அவங்களை பொசுக்கிடறாங்க…எனக்கு அந்த வட்டத்தை தொடணும்னு நினைக்கவே பயமிருக்குன்னா பார்த்துக்கோ…அந்த அளவு தீயா இருக்காங்கடா” என இத்தனை நாட்களாய் மனதிலிருந்த அனைத்தையும் ஆற்றாமையுடன் தோழனிடம் கொட்டினான் அவன்.

நண்பனின் பேச்சு அவனிற்கே வருத்தமளிக்க “நம்ப செட்டிலே மனசுல நினைச்சதை பேசக்கூடிய ஒரே ஆள் நீ தான்டா…நீயே இவ்வளவு தயங்கறன்னா சமந்தா எப்படிப்பட்டவங்கன்னு என்னால் புரிஞ்சுக்க முடியாது” என தணிந்த குரலில் உரைத்தவனாலும் அதற்கு மேல் எதுவும் பேசமுடியவில்லை.

சில நொடிகள் இருப்புறமும் அமைதி நிலவ,அதனை முதலில் கலைக்கும் விதமாக “ஏன்டா டாட் என்ன சொன்னார்?” என தீடிரென்று வினவ,

இவனோ பெருமூச்சுடன் “அவர் என்ன சொல்வார்?உனக்கு வாழைப்பழத்தை உரிச்சு மட்டும் தான் கொடுக்கமுடியும்…நீ அதை சாப்பிடுவியோ இல்லை தூக்கிப்போடுவியோ அது உன் பாடுன்னு சொல்லி கழண்டுக்கிட்டார்டா” என தந்தையானவரின் எண்ணத்தை பூடகமாக உரைத்தான்.

“ஏன்டா?அவருக்கு உன்னோட லவ் விஷயத்தில் விருப்பமில்லையா?” என சந்தேகத்துடன் கேட்க,

“சேச்சே…அப்படியில்லைடா…அவருக்கும் இது நடந்தால் சந்தோஷம் தான்…ஆனால்…” என இழுத்து ஒரு நொடி தாமதித்தவன்,

சிகையை அழுந்தக்கோதி “சமந்தா கண்டிப்பா இதுக்கு ஒத்துக்கமாட்டாங்கன்னு அவருக்கு உறுதியா தெரியுமாம்…அதனால் என்னை தேவையில்லாமல் ஆசையை வளர்த்துக்க வேணாம்னு சொன்னார்” என்றான் கவலை மிகுந்த குரலில்.

அவரது தாமரை இலை தண்ணீர் நிலை எதனால் என்பதை ஓரளவு அமரால் கணிக்க முடிந்தது‌.

அதனால் அமர் சிறிது தயக்கத்துடன் “நான் ஒண்ணு சொன்னால் நீ கோவிச்சுக்கமாட்டியேடா?” என பிடீகையுடன் ஆரம்பிக்கவும்,

“என்னடா சொல்லு” என விஜய் புருவம் உயர்த்த,

“இல்லைடா” என தயங்கியவன் “ஐ நோ யூ லவ் சமந்தா…பட் அவங்களோட பாஸ்ட் லைஃப்…” என அவன் தொடங்கும் போதே அவன் கூற வருவதை யூகித்த விஜய்யோ கோபத்தோடு இடைமறித்தான்‌.

“அமர் அவங்களோட கடந்த கால வாழ்க்கையில் நடந்த எந்த விஷயமும் எனக்கு தெரிய வேணாம்னு உன்கிட்ட நான் சொன்னதா ஞாபகம்” என்றான் அதீத உஷ்ணத்துடன்.

அதில் சட்டென்று மௌனமாகியவனோ “சரிடா…உன் லவ் உன் ஃலைப்…இதில் நான் ஒரு நாளும் தலையிடலை…ஆனால் ஒரு விஷயம் மட்டும் சொல்லிடறேன்…அவங்களோட ஃபாஸ்ட் லைப் கூட உன்னை அவங்க மறுக்க காரணமா இருக்கலாம்…அதுக்காகவது அவங்களோட கடந்த காலத்தை நீ தெரிஞ்சுக்கலாமேடா” என கிடைத்த இடைவெளியில் தோழனிற்கு அறிவுரை கூறினான்.

விஜய்யிடம் சட்டென்று ஒரு மௌனம்!!

அவன் சமந்தாவை கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அவளிற்கே தெரியாமல் நேசித்தாலும்,அவளை அவளிற்காக மட்டுமே விரும்பும் ஒரு ஆண்மகன் இவன்!!

அவளின் பின்னணியில் ஒரு கொடூரமான முன் காலம் இருப்பதை அறிந்தாலும்,ஏனோ அதனை பற்றி அவன் தெரிந்துக்கொள்ள தயாராகயில்லை.

அவள் மட்டுமே தன் வருங்காலம்,நிகழ்காலம் என்பதில் முடிவாய் இருப்பவன்,அவளின் கடந்த காலத்தை மட்டும் அறிய தயங்குகிறான்.

‘ஏன்?எதற்கு?’ என்பது அவனின் ஆழ்மனம் மட்டுமே அறிந்த ரகசியம்!

அதனால் இப்போதும் “ஐயம் ஷ்யூர் அமர்…எனக்கு அவங்களோட கடந்த காலத்தை பற்றிய உண்மை தெரிய வேண்டாம்” என உறுதியுடன் மறுப்பு தெரிவித்தவன்,

“அவங்களை அவங்களாகவே எனக்கு பிடித்த மாதிரி…அவங்களும் என்னை எனக்காகவே நேசிக்கணும்னு நான் விரும்பறேன்” என்றான் அழுத்தம் திருத்தமாக.

விஜய் ஒன்றை எண்ணினால் அதை அடையும் வரை ஓயமாட்டான்.

நண்பனின் அத்தகைய பிடிவாதத்தையும் வேட்கையையும் அறிந்த அமருக்கு ‘என்ன நடக்கப்போகுதோ?’ என உள்ளுக்குள் அச்சமாக இருந்தாலும் “சரிடா…உன்னிஷ்டம்…நல்லாதே நடக்கட்டும்” என இறுதியில் அவனாகவே இறங்கி வந்துவிட்டான்.

அவனிற்கு விஜய்யின் வாழ்வு சிறக்க வேண்டும் என்பதே திண்ணம்.

அதனால் ‘அனைத்தும் நன்மையில் முடியவேண்டும்’ என விதியின் கையில் அவன் வாழ்வை ஒப்படைத்தான்,பேச்சை வேறுப்புறம் திசைமாற்றினான்.

“டேய் மச்சி…இன்னும் என்னடா சமந்தாவை அவங்க இவங்கன்னு கூப்பிட்டு இருக்க…உரிமையா பேர் சொல்லி கூப்பிடலாமில்ல…” என,

அதில் நாணத்தோடு மென்மையாய் புன்னகைத்த விஜயோ “மச்சி எனக்கும் அவங்களை பேர் சொல்லி கூப்பிடணும்…செல்லப்பெயர் வைச்சு கூப்பிடணும்னு ஆசை தான்…பட் அவங்களோட அனுமதி இல்லாமல் அப்படி கூப்பிடறது எனக்கு ஏதோ திருட்டுத்தனம் பண்ணற மாதிரி தோணுதுடா…என்னைக்கு அவங்க கண்ணுல என் மேலான காதல் தெரியுதோ…அன்னைக்கு முழுசா அவங்க எனக்கே உடைமையாகிடுவாங்க…அதுக்கு மேல அவங்களை பேர் சொல்லி அழைக்க எனக்கு தடங்கலும் இருக்காதுடா” என தனது நேசத்தை எல்லாம் ஒன்று திரட்டி உணர்ச்சிகரமாக பேசிய தோழனின் நற்குணத்தை எண்ணி வியந்துப்போனான் அமர்.

‘காளையவன் காதலில் கசிந்துருக..
நேசமென்னும் சொல்லையே வெறுக்கும் கயலவளின் அந்தம் என்னவோ?’

பிழையில்லா இலக்கணம் நீயடி - கருத்து திரி

கருத்துகளை இவ்விடத்தில் பதியுங்கள்.

pmtamilnovels.com

 

[Priyanka Muthukumar]

இலக்கணம் 8:

ஒரு கரத்தை கால் சட்டை பையினுள் விட்டு,தனது தோழன் அமரிடம் சிரித்து பேசிக்கொண்டே திரும்பிய விஜய்யின் சிரிப்பு சட்டென்று மறைய,கண்களோ கோபத்தோடு இடுங்கியது.

ஏனெனில்,சமந்தா வேறொரு அந்நிய ஆண்மகனோடு சிரித்துப்பேசியவாறு நடந்து வருவதை பார்த்தவனிற்குள் பொறாமை என்னும் தீ கொளுந்துவிட்டு எரிய ஆரம்பித்தது.

‘என்கிட்டனா மட்டும் மூஞ்சிய உம்முன்னு வைச்சிருக்கறது…இவன்கிட்ட மட்டும் சிரிச்சு பேசறாங்க?முதல்ல யாரிவன்?’ என தாடையை நீவி எரிச்சலோடு முனகியவனின் சொற்கள் அலைப்பேசியின் வழியாக எதிர்ப்புறம் இருந்தவனின் செவியிலும் தெளிவாக விழுந்திருந்தது.

அதில் வாய்விட்டு சிரித்த அமர் “டேய் மச்சி…என்னடா உன் ஆளு உன்னை கழட்டி விட்டுட்டு வேற யாருக்கிட்டயோ பேசறாங்களா?” என அங்கு நடப்பதை யூகித்து தோழனை வம்பிழுக்க,

எரிகிற கொள்ளியில் எண்ணெய் ஊற்றியது போல் அவன் பேச்சு அமைய முகம் சிவக்க “மூடிட்டு போனை வைடா மலக்குரங்கு…இல்லை கெட்ட கெட்ட வார்த்தையில் திட்டுவேன்” என பல்லைகடித்து சீறியவனிடம்,

அமர் “டேய் விஜய்… நான் உன் நண்பன்டா…” என இடையிட்டு பேச ஆரம்பித்ததை பொருட்படுத்தாமல் “இங்க ஒரு கொசுவை நசுக்கி சூப் வைக்க வேண்டியிருக்கு…நீ முதல்ல போனை வைடா…நான் கூப்பிடறேன்” என அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு வேகமாக அவர்கள் இருவரையும் நோக்கி நடந்தான்.

அவர்கள் வெளிவருவதற்கு முன்பே அந்த புதியவனை அனல் விழிகளால் முறைத்தவாறே வாசலிலே இருவரையும் எதிர்க்கொண்டான்.

சமந்தா தூரத்தில் நடந்து வரும் போதே கண்ணாடிக்கு வெளியே தாழ்வாரத்தில் நின்றிருந்த விஜய்யை கண்டுவிட்டாள்.

தோரணையாக நின்று அவ்வப்போது சிகையை அழுந்தக்கோதி கலகலப்புடன் பேசிக்கொண்டிருந்தவனை விழிகளாலே தலை முதல் கால் வரை வருடியவளின் உள்ளம் ரசனையில் மிளிர்ந்தது.

ஆனால் சிந்தை மட்டும் ‘இவன் யார்கிட்ட இவ்வளவு சந்தோஷமா பேசறான்?யாராவது பொண்ணா இருக்குமோ?’ என தனக்குள்ளே பொறுமியது அவளிற்கே ஆச்சரியம் தான்!

நேசத்தின் முதல் நிலை சலனம் என்றால்,இரண்டாம் நிலை தன் இணைகளின் மீது உருவாகும் உரிமையுணர்வு!!

தங்கள் உடைமைகள் தனக்கு மட்டுமே சொந்தமாக இருக்க வேண்டும் என்ற திண்ணக்கம்!!

தற்போது இருவருக்குள்ளும் உடைமையுணர்வு சீறி எழ தத்தம் இணைகளை கண்ணாலே ஊடுருவியவாறே நெருங்கி வந்தார்கள்.

வாசலிலே இருவரையும் எதிர்க்கொண்ட விஜய்யின் கண்களோ அந்த ஆண்மகனை பாதாதிகேசம் வரை ஆராய ‘பார்க்க நல்லா தான் இருக்கான்…ஆனால் என் கூட கம்பேர் பண்ணும் போது அவ்வளவு ஒண்ணும் இவன் பர்சனாலிட்டியா இல்லை’ என இதழை வளைத்து ஏளனமாக எண்ணியவனிற்குள் அவன் ‘யார்?’ என்று அறிந்துக்கொள்ளும் வேட்கை உருவாகியது.

கண்ணில் தொக்கி நின்ற வினாவுடன் பெண்ணவளை ஏறிட்ட விஜய்யோ புருவம் உயர்த்தி “மேடம் நேரமாச்சு…போகலாமா?” என்றவாறே அந்த ஆடவனை குறிப்பாய் ஒரு பார்வை பார்க்க,

அவனது முகத்திலிருந்த பாவனையே சமந்தாவிற்கு அவனின் கண்ணோட்டத்தை பிரதிபலித்துவிட,அத்தனை நேரமாக இருந்த இதம் மறைய அவளிற்கோ ஆத்திரம் கூரையை பிய்த்துக்கொண்டு வந்தது.

‘என்னை ஜட்ஜ் பண்ண இவன் யார்?’ என அநாவசியமான ஒரு கோபம் அவன் மீது உண்டாகியது.

அவன் நேசத்தில் விளைந்த பொறாமையால் செய்த ஒரு செயலை இவளோ தன்னை அவன் சந்தேகமாக பார்ப்பதாக எண்ணி வீணாக சினத்தை வளர்த்துக்கொண்டாள்.

சற்று முன்பு,தானும் அதேப்போல் அவனின் மீதான உரிமையுணர்வோடு அவனை ஆராய்ந்தோம் என்பதை வசதியாக மறந்துவிட்டிருந்தாள் போலும்.

பார்வையாலே தன் அருகிலிருப்பவனை கூறுப்போட்ட விஜய்யை எரிச்சலோடு நோக்கிய சமந்தாவின் முகமோ பாறையென இறுகியது.

விஜய்யின் பார்வைக்கான பதிலை உரைக்காமல் அவனை சீற்றத்துடன் நோக்கி “விஜய்…நேரமாகுதுன்னு இங்கயே நின்னால் வண்டி தானா பறந்து வந்திடுமா?போங்க…போய் முதல்ல வண்டிய எடுத்திட்டு வாங்க” என சிடுசிடுத்து ஆணைப்பிறப்பித்தவளின் வார்த்தையில் ‘உன் வேலையை மட்டும் நீ பார்’ என்ற மறைப்பொருள் பொதிந்திருந்தது.

அதனை உணர்ந்த விஜய்யோ அவமானத்தில் முகம் கறுக்க அவளின் முகத்தை வெறித்தான்.

சமந்தாவோ ‘நீயெல்லாம் ஒரு ஆளா?’ என தோளை குலுக்கி அவனை சிறிதும் கண்டுக்கொள்ளாமல் “சந்திரா இன்னைக்கு நீ ஃப்ரீ தான?இல்லை வேலை இருக்கா?” என பக்கவாட்டில் திரும்பி உரையாட ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

அவளின் இதழில் இருந்த முறுவலை சில நொடிகள் உறுத்து விழித்தவனிற்கு சினம் கட்டுக்கடங்காமல் அதிகரித்தாலும் இருவரையும் ஒரு கணம் ஆழப்பார்த்துவிட்டு விறுவிறுவென அங்கிருந்து கிளம்பிவிட்டான்‌.

தனிமையில் அவள் அவனை எவ்வாறு அவமதித்திருந்தாலும் பொறுத்து கொண்டிருப்பான்.

ஆனால் ஒரு அந்நிய ஆண்மகனின் முன்பு அவனை ஒரு பணியாள் போல் அவள் எடுத்தெறிந்து பேசிய விதம் அவனிற்கு தலையிறக்கத்தை கொடுத்தது.

எந்தவொரு ஆண்மகனுக்கும் தான் விரும்பும் பெண்ணவளிற்கு அவன் மட்டுமே முதன்மையாக இருக்கவேண்டும் என்ற எண்ணம் இயல்பிலே இருக்கும்.

இன்றோ அவளின் மீது அளப்பறியாத காதல் கொண்டிருப்பவனை மற்றவனிற்காக அவள் தள்ளி நிறுத்திய விதம் நெஞ்சினுள் ஊசியால் குத்திய ஒரு வலியைக் கொடுத்தது.

சமந்தாவின் அருகே இருந்த அந்த அந்நியன் அவனை இளக்காரமாக நோக்கியதாக வேறு தோன்ற,பிறந்ததிலிருந்தே அதுப்போலான ஒரு நிலைமையை சந்தித்திராதவன் தனக்குள்ளே கூனி குறுகினான்.

அவன் எண்ணியிருந்தால் இந்த நிமிடமே அனைத்தையும் தூக்கியெறிந்துவிட்டு சென்றிருக்க இயலும்.

ஆயினும்,தன்னுள் குடிக்கொண்டிருந்த காதல் தாரிகைக்காக அனைத்தையும் பல்லைகடித்து பொறுத்துக்கொண்டு வண்டியை இவளின் முன்பு வந்து நிறுத்தினான்.

பாவையவளோ அவனின் முக இறுக்கத்தை அவதானித்து அவனையே சில நொடிகள் ஆழ்ந்துப்பார்த்தவள்,சட்டென தனது பாவனையை மாற்றி “சந்திரா வா” என அந்த ஆடவனையும் உடன் அழைத்துக்கொண்டு வாகனத்தில் ஏறினாள்.

அவளும் அவனும் இருந்த உலகத்தில் புதிதாக ஒருவன் இணைந்ததை விஜய்யின் மனம் ஏற்க மறுத்தது.

அதுமட்டுமின்றி இருவரும் பின்னிருக்கையில் ஒன்றாக அமர்ந்தது வேறு,அவனின் பொறாமையைத் தூண்டி சீற்றத்திற்கு தூபம் போட்டது.

‘அவன் எதுக்கு?’ என்பது போல் எரிச்சலோடு சமந்தாவை நோக்க,

“விஜய் வண்டிய பக்கத்திலிருக்க ஷாப்பிங் மால்ல நிறுத்துங்க” என மிடுக்கான பாவனையுடன் கட்டளையிட்டவள் “சந்திரா…” என பக்கவாட்டாக திரும்பி அந்த சந்திரப்பிரகாஷோடு பேச தொடங்கிவிட்டாள்.

இவனோ அவளை முறைத்துவிட்டு ‘பேர பாரு சந்திராவாம் சந்திரா…பொண்ணுங்க பேரு வைச்சிட்டு இருக்கவனெல்லாம் ஒரு ஆளு’ என அந்த மூன்றாம் மனிதனை வசைப்பாடியவாறே வாகனத்தை அசுர வேகத்தில் செலுத்தத்துவங்கினான்.

“சமி என் கூட இன்னைக்கு நீங்க டின்னர் சாப்பிட ஒத்துக்கிட்டதுக்கு தேங்க்ஸ்ங்க” என சந்திரா சிலாகித்து கூற,

அவனின் கையில் பட்டென்று ஒரு அடி வைத்து “டேய் எதுக்குடா ரொம்ப ஃபார்மலா பேசறே?உனக்கு இதெல்லாம் செட் ஆகலை…தயவுசெய்து எப்பவும் போல பேசுடா” என வலியுறுத்தினாள்.

“அதெப்படி மேடம்…முன்னாடி நீங்க என்னோட ஃப்ரெண்ட் மட்டும் தான்…இப்போ அப்படியா?ஒரு பெரிய கம்பெனியோட மேனேஜர் நீங்க…அதுவும் நான் ஒரு கூச்சச்சுபாவம் உள்ளவன்…உங்ககிட்ட போய்...” என அவன் சிரியாமல் இழுக்க,

அவளோ கண்கள் சுருக்கி “சந்திரா” என ஒற்றை விரல் நீட்டி பத்திரம் காட்டியவள்,

“நீ காலேஜில் ஒரு பொண்ணு விடாமல் சைட் அடிச்ச கதை ஊருக்கே தெரியும்…இப்போ மட்டும் ரொம்ப நல்லவன் மாதிரி பேசி நடிக்காதடா ஒல்லிப்பிச்சான்” என போலியான கோபத்துடன் முறைத்தாள்.

அவளின் பாவனையில் அந்த சந்திரா “நீ இன்னும் மாறவே இல்லைடி குட்டச்சி” என கலகலத்து சிரிக்க,

அவளின் இதழிலும் சிரிப்பு முட்டிக்கொண்டு வந்தாலும் “டேய் வேணாம்…நீ குட்டச்சி சொன்ன உன்னை நான் நெட்டக்கொக்கு சொல்லுவேன்” என சிறு முறைப்புடனே கைமுஷ்டியை இறுக்கி முறுக்க,

அதில் பதறிப்போனவன் “யம்மா தாயே!நீ அடிச்சா இந்த பிஞ்சு உடம்பு தாங்காது…ஆளை விடு சாமி” என கையெடுத்து கும்பிட்டு அவளின் காலில் விழப்போக,

அவளோ காலை தூக்கி “டேய் பக்கி” என அதட்டியவளிற்கு,இறுதியில் தன்னை மீறி சிரிப்பு வந்துவிட பக்கென்று சிரித்துவிட்டாள்.

“ஹாஹாஹா” என வாய்விட்டு சிரித்தவள்,சட்டென்று முகத்தை திமிராக மாற்றி “அது அந்த பயம் இருக்கட்டும்” என கெத்தாக மொழிந்தாலும் அவளின் முகத்தில் மலர்ச்சியே பிரதானமாக இருந்தது.

வெகு நாட்களுக்கு பிறகு சந்தித்த தோழமைகள் இருவரும் மனம் விட்டு பேசிக்கொண்டே வர,முன்னால் அமர்ந்திருந்தவனே உள்ளுக்குள் வெதும்பிப்போனான்.

அதிலும்,மற்றவர்களிடம் சிரிப்பை தொலைத்தவள் போன்று கடினமாக வைத்திருப்பவளின் முகத்தில் இன்று அவனை கண்டவுடன் மிளிர்ந்த பரவசமும் இதழில் வாடாமல் உறைந்திருந்த புன்னகையும் அவனை தனக்குள்ளே குமைந்துப்போக வைத்தது.

அதற்காக அவளின் இதழ்கள் அறவே புன்னகைக்கக்கூடாது என்று அவன் விரும்பவில்லை.

அவளின் சிரிப்பிற்கு தான் காரணமாக இல்லை என்ற ஆதங்கமே அவனை கோபத்தில் வெடிக்க வைத்தது.

அவன் மனதில் இருக்கும் சீற்றத்தையெல்லாம் வண்டியில் காண்பிக்கும் விதமாக வாகன நெரிசலில் புகுந்து ஏடாக்கூடமாக ஓட்டினான்.

அவன் வண்டியை செலுத்தும் மார்க்கத்திலே ஆடவனின் உணர்வுகள் பாவையவளிற்கு ஓரளவு புரிந்தாலும்,அதனை துடைக்க காரிகையவள் எத்தனிக்கவில்லை.

அவளிற்கு வேண்டுமென்றால் உயிரின் மீது அச்சமின்றி இருக்கலாம்.ஆனால் அருகில் இருப்பவனிற்கும் அதேப்போன்ற எண்ணம் இருக்க வேண்டுமே?

அதனால் விஜய் வண்டியை ஓட்டும் விதத்தை கணித்த சந்திரப்பிரகாஷ் “டிரைவர் கொஞ்சம் மெதுவா ஓட்டுப்பா…பயமா இருக்கு” என மிரட்சியோடு அவனின் தோள் தட்டினான்.

படீரென்று அவன் தொட்ட தோளை அசூயையுடன் கீழிறக்கி கண்ணாடியின் வழியே அவனை உறுத்து விழித்தவன் ‘நீ சொன்னா நான் கேட்கணுமா?போடா’ என முணுமுணுத்தவாறே வண்டியை இன்னும் அதி வேகத்தில் செலுத்தினான்‌.

இரண்டொரு முறை சந்திரா சொல்லிப்பார்த்தும் அவனிடம் சிறிதும் இளக்கம் என்பது தென்படவில்லை.

பின்னால் இருப்பவனோ ‘பிரகாஷ் இன்னைக்கு உனக்கு சங்கு தான்டி மாப்பிள்ளை’ என பயத்தில் அரற்றி மேலிருந்த கைப்பிடியை பற்றிக்கொண்டு இமைகளை இறுக்கி மூடினான்.

எப்போதும் புன்னகை மாறாமல் வளைய வருபவனிற்கு கோபம் வந்தால் எத்தனை மூர்க்கமாகிவிடுவான் என்பதை சமந்தா முதன்முறையாக கண் முன் அறிந்தாள்.

‘சாது மிரண்டால் காடு கொள்ளாது இது தான் போல’ என நினைத்துக்கொண்டவளிற்கு அருகில் வியர்வை பூக்கள் அரும்ப மிரட்சியுடன் அமர்ந்திருந்த தோழனை கண்டு இரக்கம் சுரக்க “விஜய் மெதுவா போங்க” என மிக மென்மையான குரலில் அவள் உரைத்த நொடியில் வண்டியின் வேகம் தணிந்தது.

அதன்பிறகே சந்திரப்பிரகாஷிற்கு சென்ற உயிர் மீண்டு வந்தது போல் இருக்க விழி திறந்து ‘ஹப்பாடா’ என நிம்மதி பெருமூச்சை வெளியேற்றி தோழியை நன்றியுணர்வுடன் நோக்கியவன்,அப்படியே பார்வையை விஜய்யின் புறம் திரும்பினான்.

இப்போது அவனது முகம் கோபத்தை தத்தெடுக்க ‘பாவி பையன்…கொஞ்சம் விட்டிருந்தால் கல்யாணமாகாத கன்னிப்பையனை கொன்னிருப்பான்…படுபாவி’ என கண்ணாடியில் தெரிந்த அவனை முறைக்க முயலும் போதே ஒன்றை கவனித்தான்.

அவனிற்கு முன்பாகவே ஓட்டுனர் இருக்கையில் இருப்பவன் கண்ணில் தீப்பொறி பறக்க எரிமலை சீற்றத்துடன் தன்னையே மறைத்துக்கொண்டிருந்ததில் பெரும் குழப்பமடைந்தான்.

புருவம் சுருங்க ‘நியாயப்படி பார்த்தால் தப்பு பண்ணது இவன்…நான் தான் இவன் மேல கோபமா இருக்கணும்…இவன் எதுக்கு என்னை முறைக்கிறான்?ம்’ என ஒன்றும் புரியாமல் தாடையை நீவியவாறு தோழியிடம் இதனை பற்றி கேட்கலாம் என்று எண்ணி திரும்பியவனோ திடுக்கிட்டுப்போனான்.

ஏனெனில்,ஆண்களை காரணமின்றி ஏறெடுத்து பார்த்திடாத சமந்தாவோ ஒரு ஆடவனை,அதிலும்,அவளிற்கு கீழே ஓட்டுனராக பணிப்புரியும் ஒருவனை இமைச்சிமிட்டாமல் பார்ப்பதை கண்டவனிற்கு விழி பிதுங்கியது.

‘என்னடா நடக்குது இங்க?’ என இருவரின் மீதும் மாறி மாறி விழிகளை பதித்து ஊன்றி கவனிக்க தொடங்கினான்.

அவளை போலவே விஜய்யின் கண்களும் அவளின் கண்களில் சிறையுண்டு மீள முடியாமல் திணறுவதையும்,வெகு சிரமப்பட்டு அவனின் பார்வை சாலையின் புறம் திரும்புவதையும் அவதானித்தவனிற்கு இலேசாய் ஏதோ புரிவது போலிருந்தது.

அப்போது தான் சற்று முன்பு நடந்த நிகழ்வுகள் ஒவ்வொன்றும் அவனின் கண் முன் வந்துப்போனது.

தங்கள் இருவரையும் கண்டு வேகமாக வந்த விஜய்யின் கண்களில் தென்பட்ட பொறாமையும்,தன் மீதான அவனது கோபமும்,யாரையும் அவமதித்து பேசிராத தோழியோ வேண்டுமென்றே அவனை திட்டி அனுப்பியதையும்,தான் அவ்வளவு கூறியும் வண்டியின் வேகத்தை குறைக்காதவன்,சட்டென்று சமந்தா ஒரு வார்த்தை உரைத்தவுடன் வேகத்தை குறைத்ததையும்,தற்போதைய அவனின் மீதான அவளது அசையாத பார்வையும்,அவளுள் கட்டுண்டு கலந்திட தவிக்கும் இவன் பார்வையும்,இவையனைத்தையும் வைத்து இருவருக்குமிடையே உள்ள ஊடல் கலந்த கோபத்தை அறிந்துக்கெண்டான்.

‘ஊடல் என்றால் அதில் நேசம் இல்லாமலா?’

அதனை தன் அனுபவத்தால் அறிந்த சந்திரப்பிரகாஷோ ‘ஓ…கதை அப்படி போகுதா?’ என மெல்லியதாக முறுவலித்தான்.

சந்திரப்பிரகாஷ்,கவின் மற்றும் சமந்தா மூவரும் ஒரே கல்லூரியில் பயின்றவர்கள் என்பதால் அவர்களின் காதலும் திருமணமும் இவனிற்கு பரிச்சயமானதே!

அதேப்போல் கவினின் துரோகத்தை அறிந்து வெகுண்ட சந்திராவும் கவினிடம் பேசுவதையே நிறுத்துவிட்டான்.

சமந்தாவிற்கு உறுதுணையாக இருந்து தோழிக்கு ஆறுதலளிக்க அவன் முனைந்தாலும்,ஏனோ அவளால் அவனுடன் முன்பு போல் சாதாரணமாக உரையாட முடியவில்லை என்பதை ஊகித்து சிறிது சிறிதாக விலகிக்கொண்டான்.

தன்னை கண்டால் கவினின் நினைவுகளும் அவளுள் எழுந்து வாட்டி வதைக்கிறது என்பதை அறிந்துக்கொண்டான் அந்த உண்மை தோழன்.

தோழியின் மன அமைதியின் பொருட்டே அந்த விலகல்!

ஏற்கனவே கவினால் ஏற்பட்ட காயத்தாலே ஒடுங்கியிருந்தவளின் வலியை புரிந்தவனாய் கடந்த ஒரு வருட காலமாக அவளிடம் பேசுவதையே தவிர்த்திருந்தான்.

ஆனால் எதிர்ப்பாராமல் இன்று நடந்த சந்திப்பில் சமந்தா முன்னர் போல் அவனை ஒதுக்கி வைக்காமல் அவனோடு சகஜமாக உரையாடியதற்தான காரணமும் இப்போது விளங்கியது.

‘ரணமாகயிருந்தவளின் மனதின் காயத்தை ஆற்றிய அருமருந்தே இவன் தான்’ என்பதை உணர்ந்துக்கொண்டவனிற்கு உவகை ஊற்று பொங்கியது.

தன்னுடைய தோழியின் வாழ்வு மாறிவிடாதா தினந்தோறும் கவலைப்படுபவனிற்கு தோழியின் இந்த மன மாற்றம் ஒரு ஆத்ம திருப்தியை கொடுத்தன.

மகிழ்ச்சி கொடுத்த அதேவேளையில் அவனிற்குள் ஒரு உறுத்தலும் மிகைந்தது.

விஜய் ஒரு சாதாரண ஓட்டுனர் என்பது மட்டும் இடிக்க ‘அவளோட மனசு மாறாதான்னு இத்தனை நாளா நினைச்சிட்டு இருந்தே…இப்போ எல்லாம் செட்டாகற நேரத்தில் டிரைவர் அது இதுன்னு கெடுத்து விட்டிராத…வாய மூடுடா குரங்கு’ என அவன் மனசாட்சியே திட்டித்தீர்த்தது.

‘சரி நீ அடங்கு’ என அதனை திட்டி அடக்கியவனின் விழிகளோ விஜய்யை முழுமையாய் ஆராய்ந்தது.

ஆய்வில் கிடைத்த பதில் அவனிற்கு திருப்திகரமாக இருக்க ‘டிரைவரா இருந்தால் என்ன?நல்லாப்பையனா தெரியறான்…பார்க்கவும் ஆள் ஜம்முன்னு இருக்கான்…சமிக்கும் இவனுக்கும் ஜோடி பொருத்தம் நல்லாயிருக்கும்’ என கணக்கிட்டவனின் உள்ளம் பூரித்தது.

இருவரின் பார்வை நாடகத்தை ரசித்துக்கொண்டே வந்தவனிற்கு ஒரு கட்டத்தில் சலிப்பாக ‘என்னடா இது?ஒரு கன்னிப்பையனை வைச்சுக்கிட்டு இதுங்க இரண்டும் லவ்ஸ் பண்ணிட்டு இருக்குங்க…இந்த லவ் டிராமா எப்போ முடியும்’ என மானசீகமாக தலையில் கைவைத்து திருதிருவென விழித்துக்கொண்டிருந்தான்.

இவர்களுக்குள் புதிதாய் காதல் அத்தியாயம் துளிர் விட தொடங்கிய வேளையில் மாலையில் பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து வெளிவந்த லக்ஷன் “லக்ஷ் கண்ணா” என்ற தந்தையின் கரகரத்த குரல் கேட்டு ஆணியடித்தாற் போன்று நின்றுவிட்டான்.

அவசரமாக ஏறிட்டவனின் முன்பு ஆறடி உயரத்தில் கைகளை விரித்து நின்றிருந்த கவினை பார்த்தவனின் இமைகள் கோபத்தில் இடுங்கியது.

ஆனால் அவையனைத்தும் ஒரே ஒரு நொடி மட்டுமே,அடுத்த கணம் “டாடி” என்ற கூச்சலோடு அவனை ஓடி வந்து அணைத்துக்கொண்டான் புதல்வன்.

மகனை வாரித்தூக்கி முத்தமிட்ட கவினின் கண்கள் இரண்டும் பளபளக்க,முகமோ வெற்றி மிதப்பில் ஒளிர்ந்தது.

கடந்து இரண்டு வருடங்களாக மகன் ஒருவன் இருக்கிறான் என்ற எண்ணமே இல்லாமல் ஒதுங்கியிருந்தவன்,திடீரென்று தன் வாரிசை தேடி வந்திருப்பதில் இருக்கும்
சூட்சமம் அறிந்த விதியோ சமந்தாவை கண்டு ஏளனமாய் சிரித்துக்கொண்டிருந்தது.

கவினின் வருகை துளிர்விட்டிருந்த நேசத்தை மொட்டவிழ வைக்குமா அல்லது காய்ந்து சறுகாக்க வைக்குமா?

பிழையில்லா இலக்கணம் நீயடி - கருத்து திரி

கருத்துகளை இவ்விடத்தில் பதியுங்கள்.

pmtamilnovels.com